Ίσως εχτές , να ήταν 
Ίσως να ήταν πρόπερσι, 
Που να θυμάται ; το κυκλοθυμικό μου , 
Συνάντησα , σαν από εξαίρεση , 
Τον φύλακα τον άγγελο , 
Τον ιδιωματικό μου……. 

Και από τότε , δεν γνωρίζω αν πατώ , 
Η αν σαφώς γνωρίζω και πετώ , 
όταν οι άλλοι , το κεφάλι , με νόημα κουνούν 
εξαντλημένοι , μόνο αμήχανα κοιτούν , 
τον παρανοϊκό και τον ανάποδο 

Κι αναρωτιούνται τελικά, 
για που το προορίζει , 
το μπουκάλι με τον θρύψαλο φελλό , 
σε ποιον Θεό ελπίζει,
σε ποιο αλήθεια ; όνειρο τρελό 
κι ακόμη εδώ γυρίζει…… 

Έτσι….. 
Ώσπου να γίνει , 
Κάτι το σημαντικό , 
Εδώ κι εκεί αλωνίζει , 
Στ’ ανόητα…. 

Μέχρι ν’ αλλάξει η τροπή , 
Ο Πιερότος , 
που δεν ξέρει από ντροπή , 
Παρέα ,
μ ένα τετράποδο σφυρίζει ….. 
Αμετανόητα…..