Κι αν άντεξα πολύ , κουράστηκα στον πηγαιμό 
νομίζω , πως τώρα άρχισα να χάνω
περιπατώ και σκέφτομαι τι έμεινε να κάνω
όμως δεν βρίσκω πια προορισμό

Δεν είναι , που με φταίξαν οι ανθρώποι
Δεν είναι που δεν έζησα πολλά
Φταίει που ξεθώριασαν ,   των στόχων τα ιερά
Είναι που πήγαν , τζάμπα τόσοι κόποι


Ίσως να  περιμένω κάτι από επάνω
σαν ιερόδουλος της προσευχής
σαν άθλιος επαίτης , μιας άτυχης ζωής
τα χέρια μου υψώνω , για ένα καινούργιο πλάνο.

Μα τόσοι  από μένα , πιο άξιοι της τιμής
να περιμένω, λέτε,  στην ουρά η να  πεθάνω ?