Δυο μελωμένα λόγια
Να μου χαρίσεις βρε σιωπή δυο μελωμένα λόγια
να αγκαλιάσει τη στιγμή αύρα θαλασσινή
Σκάντζα στη θλίψη σου ζήτω με όνειρο βαρκάρη
μήπως κουρσέψω το γιατί και βρει η καρδιά λιμάνι
Βαρδάρης ‘γιναν τα όνειρα η μοναξιά νταμάρι
στα αλισβερίσι της ψυχής εστέρεψε το δάκρυ
Πως αγκαλιάζουν τις στιγμές του πόνου οι ερημίτες
πως βλέπουνε τα όνειρα μες της καρδιάς τους κρύπτες
Της μοναξιάς το φλάμπουρο στα στήθη μου νετάρω
μήπως αδράξω τη στιγμή και βρω ξανά κουράγιο
Ποια να ‘ταν τάχα η μορφή που η καρδιά φοβάται
ακόμη και το δάκρυ της για εκείνη να θυμάται
Βαρδάρης ‘γιναν τα όνειρα η μοναξιά νταμάρι
στα αλισβερίσι της ψυχής εστέρεψε το δάκρυ
Πως αγκαλιάζουν τις στιγμές του πόνου οι ερημίτες
πως βλέπουνε τα όνειρα μες της καρδιάς τους κρύπτες
Να μου χαρίσεις βρε σιωπή δυο μελωμένα λόγια
αραξοβόλι στην ψυχή αύρα θαλασσινή
Σκάντζα στη θλίψη σου ζήτω με όνειρο βαρκάρη
σ’ αυτή την αποθαλασσιά μαλάγρα στην ανάγκη
Θα είσαι πάντα εδώ
Σε νιώθω είσαι εδώ, σκιά πάνω στον τοίχο
σε μια φωτογραφία, μικρό αερικό
Σε νιώθω είσαι εδώ, στα παντα που κοιτάζω
στα όνειρα που τάζω, γαλάζιο ουρανό
Σε νιώθω είσαι εδώ, με της σιωπής τον ήχο
να μου θυμίζει ακόμη, το πόσο σ’ αγαπώ
Σε νιώθω είσαι εδώ, με της καρδιάς το χτύπο
δεν τα ‘μαθες η αγάπη, θλιμμένο πρωινό
Θα είσαι πάντα εδώ, στον αν που αγκαλιάζω
στο δάκρυ που κυλάει, σαν χάδι στο λαιμό
Θα είσαι πάντα εδώ, αντίθετα στο μύθο
που λέει πως η αγάπη, δε ζει στο χωρισμό
Θα είσαι πάντα εδώ
Σε νιώθω είσαι εδώ, στο χρόνο που δαμάζω
στο χθες που δε διστάζω, μαζί σου να γελώ
Σε νιώθω είσαι εδώ, στου στεναγμού το θέλω
που μου φωνάζει μόνο, για σένα ότι ζω
Σε νιώθω είσαι εδώ, με της βροχής τον ήχο
να μου θυμίζει ακόμη, το πόσο σ’ αγαπώ
Σε νιώθω είσαι εδώ, με της ψυχής τον ίσκιο
δεν τα ‘μαθες η αγάπη, φεγγάρι σιωπηλό
Σε λυπημένη ανατολή
Πως μας ξεγέλασε ο καιρός, μικρός και πρόστυχος τρελός μας πρόδωσε, ναι μας πρόδωσε
και ένα θεόρατο γιατί, σε λυπημένη ανατολή μας χρέωσε , μας χρέωσε
Δεν την αντέχω την αυγή, δεν το αντέχεις το πρωί όμως ξημέρωσε, όμως ξημέρωσε
και η δικη μας διαδρομή, με μια απόφαση φτηνή στο τέρμα έφτασε, στο τέρμα έφτασε
Όσο κι αν ψάξαμε στο πώς, να μη μας πνίγει ο καιρός χαθήκαμε, ναι χαθήκαμε
στην πρώτη μπόρα της στιγμής, πίσω απ’ τα αντίο της σιωπής κρυφτήκαμε, κρυφτήκαμε
Πως θα περάσει ο καιρός, τώρα που θα ‘σαι στα εκτός τώρα που πόνεσα, τώρα που πόνεσα
κι όλο το είναι μια στιγμή, σε λυπημένη ανατολή για δες που δάκρυσα, για δες που δάκρυσα
Πως αγκαλιάζεις το μετά αν ζεις μονάχος
πως διαγραφείς τις στιγμές μ’ ένα λάθος
όταν στα στήθη η ψυχή καρδιά ματώνει
κι ο χωρισμός είναι πληγή που σε σκοτώνει
Όλες οι λέξεις δεν αρκούν, με μια συγνώμη τι να πουν πως μπόρεσες, αχ πως μπόρεσες
σε ποια ανάγκη να σταθούν, με ποιο σημάδι να μας πουν το ένιωσες, ναι το ένιωσες
Πως αγκαλιάζεις το μετά, όταν η μέρα δε γελά γιατί χωρίσαμε, γιατί χωρίσαμε
γιατί με μίσος την καρδιά, με του εγωισμού τα θα πες μου χρεώσαμε, πες μου χρεώσαμε
Όσο κι αν ψάξαμε στο πώς, στο πως γελάει ο καιρός δε μάθαμε, δε μάθαμε
στο πρώτο δάκρυ της αυγής, στην καλημέρα της βροχής λυγίσαμε, ναι λυγίσαμε
Πως θα περάσει ο καιρός, τώρα που θα ‘μαι στα εκτός τώρα που πόνεσες, τώρα που πόνεσες
κι όλο το είναι μια στιγμή, σε λυπημένη ανατολή για δες που δάκρυσες, για δες που δάκρυσες