Γειά σας!
Είμαι ο Γεώργιος Φαληρέας και γράφω για εσάς.
"Την αγκίθα του πόνου βγάλε, με νυστέρι την πένα σου..."
Έτσι και εγώ προσπαθώ μέσω της πένας μου να αποτυπώνω τα βιώματά μου...
Για την ακρίβεια, όλοι μπορούν...
"Στο άγγιγμα του Έρωτα καθένας γίνεται ποιητής"
Πλάτων
Είχε δίκιο ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος της Αρχαίας Αθήνας.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
Σ’ αναζητώ...
Κάθε βράδυ το φεγγάρι σα θωρώ,
σκέφτομαι εσένα και τα παλιά αναπολώ.
Ζευγαράκια δίπλα μου, περνάνε και γελούν,
στην πληγωμένη μου καρδιά λόγια δεν χωρούν.
Στην πλατεία συνέχεια καρτερώ,
να φανείς, ένα δείλι βροχερό.
Και σαν θα μπαίνει η Άνοιξη τη γύρη σου θα αναζητώ,
σαν μέλισσα τρελή σε κάμπο ευωδιαστό.
Προσμένοντας το Καλοκαίρι πάλι για σένα θα ρωτώ,
κι αν δεν σε βρω, Θεέ μου, "ρίξε μαχαίρι να κοπώ"
Θέλω της ψυχής σου τον Έρωτα να ζήσω,
για αυτό έλα απόψε και όλα τα παλιά θα σβήσω.
Στου ονείρου μου την άκρη να με ταξιδέψεις,
να σε ρωτήσω τι να κάνω για να με πιστέψεις.
Όταν θα σου λέω το «Σ’αγαπώ»
όνειρο είναι θα πω.
Και σαν θα μπαίνει η Άνοιξη τη γύρη σου θα αναζητώ,
σαν μέλισσα τρελή σε κάμπο ευωδιαστό.
Προσμένοντας το Καλοκαίρι πάλι για σένα θα ρωτώ,
κι αν δεν σε βρω, Θεέ μου, "ρίξε μαχαίρι να κοπώ"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Της Μοναξιάς...
Της Μοναξιάς μην της μιλάς
έρχεται εκείνη να συστηθεί σε μας.
Πικρή θλίψη, αβεβαιότητα σαν στο ξύλο η αγκίδα
Και μονάχα γιατρειά θα βρεις στην ελπίδα.
Καθισμένος κάτω από το φως του φεγγαριού
Να σε φυσάει το αεράκι του μελτεμιού.
Συντροφιά με του Μιχάλη τους ρυθμούς
Το απόβραδο να πνίγω τους λυγμούς.
Χάρτη θα κάνω την ματιά της, να πάω να την εβρώ,
Στα μάτια σαν τη κοιτώ, να της λέω «φύγε απ’ εδώ»
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Υ.Γ Ότι καταθέτω είναι κατοχυρωμένο!