Με λένε Ιουλία αλλά πλέον ακούω σε πολλά ονόματα όπως:
Tζούλη, Τζου, Τζουλάκι, Τζούλια, July, Λίτσα, γκρίζα νεράιδα, νεράιδα.
Παρόλα αυτά όμως γιορτάζω το όνομα μου στις 18 Μαΐου...
Γεννήθηκα στην Αθήνα στις 17 Αυγούστου.. Οι γύρω μου έλεγαν ότι ήμουν ήσυχο παιδί, πολύ ήσυχο.
Μου αρέσει να μένω μόνη και να ονειρεύομαι. Γενικώς είμαι πολύ ονειροπόλα αν και μου έχει κάνει κακό. Χρησιμοποιώ το χιούμορ σαν άμυνα και μου αρέσει να κάνουν τους φίλους μου να γελούν. Αγαπάω τα ζώα, τα παιδιά και τα λουλούδια...
Ζω στο κόσμο μου μερικές φορές, αλλά μου αρέσει.
Μου αρέσει η ζωή μου να είναι παραμυθένια, όπως και τα όνειρα μου, οι σκέψεις μου.. Ζω τη ζωή μου με τον δικό μου τρόπο προσπαθώντας να απολαύσω την κάθε στιγμή όπως θέλω εγώ.. Αυτό ίσως να κουράζει τους άλλους γύρω μου.. Πιστεύει ο καθένας πως είμαι ένα μελαγχολικό κορίτσι που δεν μιλάει πολύ.. Ναι είναι αλήθεια.. Κουράζομαι και εγώ με αυτό αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω... και ίσως να μην θέλω...
Για αρκετό καιρό ζούσα μόνο με τον εαυτό μου. Πολλοί άνθρωποι με είχαν πληγώσει και φοβόμουν να γνωρίσω καινούργιους και αυτός είναι και ο λόγος που είμαι τόσο "ήσυχη" με ανθρώπους που γνωρίζω πρώτη φορά. Είναι μέχρι να ανακαλύψω τον εσωτερικό τους κόσμο...
Κλείνομαι στις σκέψεις μου και γράφω.. Ηρεμώ και νιώθω καλά έτσι.. Γράφω γιατί δεν μπορώ να μιλήσω.. Κλείνομαι στις σκέψεις μου και ξεσπάω σε ένα λευκό χαρτί και είμαι καλά.
Ξεκίνησα να γράφω από πολύ μικρή ηλικία. Έμπνευση μου ήταν μια στιχουργός μου θαυμάζω ιδιαίτερα, η Ελένη Ζιώγα. Άκουσα μια συνέντευξη που έλεγε γιατί έγραψε ένα στίχο. Εντυπωσιάστηκα, ζήλεψα. Ήθελα κι εγώ να νιώσω έτσι και έτσι δοκίμασα... Ήμουν γύρω στα 10 όταν έγραψα το πρώτο μου στιχάκι. Τίποτα σπουδαίο για κάποιον που θα το διάβασα. Για μένα όμως ήταν δώρο στον εαυτό μου... Σε ηλικία 13 ετών έχοντας πλέον κάποιες γνώσεις για το πως πρέπει να γραφτεί ένας στίχος, έγραψα το πρώτο μου ολοκληρωμένο στίχο. Ένα χρόνο αργότερο άκουσα το πρώτο τραγούδι με στίχους δικούς μου. Ένα 3λέπτο ταξίδι ήταν ένα εισιτήριο διαρκείας για να μην σταματήσω από τότε να γράφω. Κάποια στιγμή μετά από 4 χρόνια σταμάτησα αλλά κατάλαβα σύντομα ότι ο στίχος πλέον έχει γίνει η φωνή μου. Και μέχρι σήμερα τα λευκά χαρτιά της ζωής μου έχουν γεμίσει χρώμα...
Η μουσική για μένα είναι σαν τα μαθηματικά μουσική+ζωή= αγάπη+ψυχή.
Η μουσική έχει άμεση σχέση με την ζωή, με βοηθάει να βλέπω κάποιες καταστάσεις της ψυχής που αλλιώς δεν θα είχα την δυνατότητα να καταλάβω και από την άλλη οι αγώνες μου στη ζωή είναι μια γέφυρα η οποία με οδηγεί σε μια πιο βαθιά κατανόηση της μουσικής..... Όταν μπαίνω στην διαδικασία να γράψω είναι μια στιγμή τόσο όμορφη αλλά και παράλληλα τόσο δύσκολη και σκληρή. Πρέπει να έρθω αντιμέτωπη με τα συναισθήματα μου, με αλήθειες, με εικόνες της καρδιάς μου. Και αυτός είναι ο λόγος που έχω τόσο πείσμα για να τα καταφέρω...
Πιστεύω πολύ στα όνειρα, είναι τα όνειρα που με κρατάνε ψηλά και πιστεύω πως δύσκολα θα πέσω, ακόμα και αν σπάσει ο δικός μου καθρέπτης..
Έχω μάθει πολλά από την οικογένεια μου, από ανθρώπους που σιγά σιγά ανακάλυψα τον δικό τους κόσμο. Ξέρω να διαλέγω ανθρώπους και να τους βάζω μέσα στη καρδιά μου.. Και πάντα υπάρχει χώρος για όποιον μπορεί να με ανεχτεί.
Η ζωή μου είναι σαν την θάλασσα, είτε θα έχει φουρτούνες είτε θα είναι ήρεμη και γαλήνια και πάντα προσπαθώ ο βυθός μου να ήρεμος για αυτούς που θέλουν να κατοικήσουν μέσα...