Published 15 χρόνια πριν in Rock

Ο ΚΥΡ’ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

  • 880
  • 0
  • 0
  • 0
  • 2
  • 0

Στίχοι

										Κάποιος κουβεντιάζει
τούτη τη στιγμή
μέχρι που βραδιάζει
μια γνωστή φωνή.

Του κυρ Αποστόλη
απ’ τη δίπλα  αυλή
που μιλάει πάλι
στ’ άσπρο του σκυλί.

Μέσα στη κουβέντα
μοιάζει να εκφωνεί
κάνει κομπλιμέντα
και δεν διαφωνεί.

Δίνει εξηγήσεις
κι όπως του μιλά
βάφει ή κλαδεύει
τη κληματαριά.

Σαν  το παραμύθι
μοιάζει υπεκφυγή
από τα συνήθη
από τη σιγή. 

Δε μιλά για πλοία
μακρινούς  καημούς  
πιάνει εργαλεία
κρύβει στεναγμούς.

Δίπλα κουβεντιάζει
τούτη τη στιγμή
που και που κομπιάζει
πέφτουν οι σφυγμοί.

Κύριε Αποστόλη 
άφησες βαθμούς
τη ζωή σου όλη
πίσω στους  ισθμούς.

Πάνω σ΄ ένα κύμα
κάπου στα ψηλά
στο δικό σου κρίμα
μες  στα σιωπηλά.

Που δεν έχει εγγόνια 
που ‘φυγαν  παιδιά
και τα χελιδόνια
μέσα απ’ τη καρδιά.


Μα είναι τώρα έτη
-πώς το συγχωρείς
Θε μου νομοθέτη-
σ’ όλα  αδιαφορείς.

Κι έχεις δήθεν κέφι
σ’ όλα συμφωνείς 
στο σκυλί σου γνέφεις 
που δε λησμονείς.									

:
/ :

Queue

Clear