Published 16 years ago in Rock
Το κυνήγι της σκιάς
- 1.6K
- 0
- 0
- 0
- 13
- 0
Lyrics
*(στον Σεραφείμ Κ.) Ποιος ξέρει τι είν’ ο θάνατος και τι είναι η ζωή Ποιο είν’ το ψέμα και ποια είν’ η αλήθεια Χιλιάδες χρόνια στύβονται μυαλά Μα μένουν μόνο σε ρητορικά ψιμύθια Έτσι κι εκείνος τη ζωή του τη σπατάλησε Μήπως μπορέσει σ’ όλα τούτα ν’ απαντήσει Μ’ οινόπνευμα πολύ τα νεύρα του τα ζάλισε Τον ίσκιο του όμως ποιος μπορεί, στ’ αλήθεια να πατήσει «Φιλίες» έκανε μ’ ανθρώπους που εκτίμησε Ήταν μικρός κι η αφέλειά του τον πουλούσε Το νόμο αυτού του κόσμου αμφισβήτησε Κι ο κόσμος του μικρός, δεν τον χωρούσε Είπε πως μόνος θα συνέχιζε το δρόμο του Και όποιος είχε αντοχές ακολουθούσε Οι «φίλοι» τον αφήσαν όλοι μόνο του Κι η αυτοκριτική του πάντα ξιφουλκούσε Βάδιζε μόνος σ’ ένα κόσμο άπειρο Ψάχνοντας μύριες εκδοχές για να τον ζήσει Μα έμεινε με το όνειρο του ανάπηρο Κι οι λογικοί του ‘παν στην άκρη να καθίσει Σαν έπεφτε για ύπνο ονειρευότανε Το χέρι ψύχραιμο ν’ αγγίζει τη σκανδάλη Μα όταν απ’ τον ύπνο σηκωνότανε Έψαχνε μάταια ένα στήριγμα και πάλι Όλοι νομίσανε πω ζει ευτυχισμένος Μα εκείνος πάντα δάγκωνε τα χείλια Και μ’ απορία μελλοθάνατου με ρώταγε Γιατί δεν έβρισκε στην έρημο κοχύλια
.jpg)
θες να γινουμε φιλοι?
ΙΟΥΛΙΤΑ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ !!!!
Καλό Φθινώπορο. ******************************************* Ποιος ξέρει τι είν’ ο θάνατος και τι είναι η ζωή Ποιο είν’ το ψέμα και ποια είν’ η αλήθεια?? Εναγώνια πανανθρώπινα ερωτηματα που απασχολούν τον ανθρώπινο νού ανα τούς αιώνες....καί ποιός θα απαντήσει σ'αυτο το κυνήγι της σκιάς? Υπέροχη γραφή ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ.
Όμως Σ' ΑΓΑΠΑΩ ΤΌΣΟ ΠΟΛΎ που θέλω να μη βλέπεις και να μην ακούς. Καλύτερα έτσι ! Καλύτερα αποσπερίτη μου !! ολα...ειναι..σε...αυτο...το...στιχακι.... μπραβοοοοοοο
μολις επεστρεψα απο διακοπες και περασα να πω ενα καλημερα!! τελικα τι εγινε??? εκδοθηκε η συλλογη σου?? θα περιμενω νεα σου!! φιλια!!
Φώτα φωσφόρου μου τυφλώνουνε τα μάτια Κι ύστερα χάνονται σε υπόγεια δωμάτια Όπως τα όνειρα που αρχίζουνε μεγάλα Και καταλήγουνε χρυσόψαρα στη γυάλα. ΤΙ ΣΤΙΧΟΙ.................. Όπως τα όνειρα που αρχίζουνε μεγάλα Και καταλήγουνε χρυσόψαρα στη γυάλα. ΒΑΘΥ ΝΟΗΜΑ.................
Έξω στο δρόμο λιγοστέψαν οι διαβάτες λιγόστεψε το φως απ' το κερί Οι μνήμες σαν ατίθασοι αντάρτες μου λένε “θα γυρίσει δεν μπορεί” τι γραφεις? απιθανο τελειο βελος στη καρδια μπραβο σου ιουλιτα μου
.. δεμενες πετρες στο λαιμο μας οι ελπιδες ναυαγησαν σε βραχια μυτερα.... εξοχος στιχος ενα εξοχο συνολο απο σκεψεις. μνημες που γυρευουν λυτρωση... μπραβο ιουλιτα!!!
Είσαι πάρα πάρα πολλή καλή, συγχαρητήρια!!! Ο καλός σου φίλος Νίκος, Φιλιά πολλά...
ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.ΑΠΛΑ. ΕΣΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΑ ΘΕΩΡΕΙΣ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΧΑΡΑ. Η ΟΠΟΙΑ «ΠΙΣΤΗ» ΟΜΩΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΙΣΩΣ ΖΩΟ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ. Υ.Γ. ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ,ΥΠΟΘΕΤΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΤΟΝ ΚΑΒΑΔΙΑ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ , ..ΤΙ ΕΣΤΙ ΤΑΣΟΣ.
Όλ’ οργανώνω μια φυγή Μα πάντα μένω Αλήτες, πότες, ποιητές Λιώσαν τις μαύρες τους ψυχές
και καλώς ήρθες........γράφεις πάρα πολύ καλά.........και το 'χει ανάγκη ο χώρος!!!
τούς στίχους σου Διστακτικά τούς κοίταξα, με απορημένο βλέμμα μα στις φλέβες μου αναστήθηκε κι ερίγισε το πεθαμένο αίμα................