Lyrics

										Εγώ που ζούσα μεσ΄το νοίκι
ένα στενό στη Σαλονίκη
είπα να βγω να περπατήσω
παραλία το Πύργο πίσω

Μια πικροθάλασσα οι σκέψεις
τη φτώχεια πως να αντέξεις
σέρνω τα βήματα αργά
μα κάτι μου σιγοτραγουδά

Η άνοιξη με συνεπήρε
με κατάνυξη ψυχή γείρε
με τις απαλές ηλιαχτίδες
άνθισαν χίλιες ελπίδες

Μια κόρη αλαφροπάτητη
ανέγγιχτη και απάτητη
θαρρώ στο χώμα δεν πατούσε
σαν αερικό πετούσε

Μια κόρη αλαφροπάτητη
ανέγγιχτη και απάτητη
από του Ποσειδώνα το δόρυ
νάτη της άνοιξης η κόρη

Ένα ολόδροσο μπουμπούκι
από μαγικό σεντούκι
μια νύμφη του Θερμαικού
έρωτας του Σαλονικιού