Στίχοι

										Μερικές φορές τα λεκτικά πυροτεχνήματα 
δεν αρκούν να φωτίσουν τα συναισθήματα της ψυχής
έτσι μένεις μόνος στο χώρο
γίνεσαι άφιλος

κλείνεις τις πόρτες και τα παράθυρα
χτυπάς την πλάτη σου στον τοίχο
ανάβεις το ένα τσιγάρο μετά το άλλο
σκοτώνεις τα όνειρα που ζωγραφίζει το φως του κεριού

η μουσική στο χώρο γίνεται μαχαίρι στο στομάχι σου
η σιωπή σού γεμίζει το νου
πέφτεις στα τέσσερα και σέρνεις το σώμα 
τα μάτια σταματούν στην πιο σκοτεινή γωνία
μια αλυσίδα βαριά δένεται στο λαιμό σου

το βάρος της γίνεται δάκρυ
το δάκρυ γίνεται κλάμα
και το κλάμα ουρλιαχτό!