Ένα αγέρι φύσηξε, άναψε του νου μου τα κάρβουνα όλα γίναν στάχτη, μες του νου το άχτι, ξαναρχίζω και εγώ με τις στάχτες, με το χώμα που μένει εκεί μοναχό, και ζητά μια ανεμώνα για να δείξει ότι ζει. Ανεμώνα εσύ της ζωής μου, δώσε χρώμα, κι ας είσαι μικρή δώσε ρίζες και γίνε πνοή μου στου ανέμου τον λίβα, ζωή. Συζητάμε ατέλειωτα βράδια κι είναι οι νύχτες, ανθισμένες αμυγδαλιές μες στον νού μας που ζούσε ο χειμώνας ήρθαν κι άναψαν όλα τα φανάρια της ζήσης για δες. Περασμένες φωτιές γίναν στάχτες σε πονάνε και είναι νωπές μας ήρθαν τα άνθη κι οι αμυγδαλιές είναι τώρα γεμάτες μυρωδιά και γαλάζιες σκιές άσε στάχτες και νύχτες στο χθες, βγες στο φως, αν αντέχεις και θες...
Σε ευχαριστώ πολύ :)
Την καλημέρα μου κι από δω και καλό μήνα Είδα νέες καταχωρήσεις κι είδα το ψευδώνυμό σου :) Ο Γιώργος είμαι ^_^ Ελπίζω να πέσαν λίγο οι τόνοι και να ήρθατε κάπως πιο κοντά με την μικρή... Την αγάπη μου!
όσα γράφεις με άψογοο καλλιτεχνικό τρόπο τα εννοείς φίλη μου και αυτό μετρά πρώτα από όλα. καλήμέρα σου Αθηνά.
ΑΝ ΑΛΛΑΞΗ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ, ΠΕΡΑΣΕ... ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΘΗΝΑ.... ΕΥΧΟΜΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΑ ΜΕΛΩΠΟΙΗΘΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΟΥΝ//
ΕΚΕΙ ΕΧΩ ΜΑΖΕΨΕΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΠΟ ΕΥΧΕΣ, ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ, ΠΟΥ'ΧΟΥΝ ΒΑΘΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ... ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΑΘΗΝΑ ΜΟΥ....ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ//// ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ////