Lyrics

										Σαν το κρασί, γλυκιά μου εσύ, λήθη δίχως στοργή.
Στη μαύρη γη, λιάζεται η ορμή, που πλέον έχει φθαρεί.
Χρόνια στιγμής, Ιθάκης γη, νιάτα γυρίστε πάλι.

Τα όνειρα σβήνουν, βλέμμα χωρίς φωτιά
Κι εφέτος με έδειρε η κακομοιριά
Και πριν δω την όψη της ζωής
σκόνταψα στο μένος της οργής.

Νύχτα μουντή, είσαι μικρή, ανέραστη και σιωπηλή
Φεγγάρι χλωμό, πικρό δειλινό, αχ να΄σουν πάλι εδώ
Ταξίδι στο φως, νόμιζα πως θα έκανα μακριά σου.

Τα όνειρα σβήνουν, βλέμμα χωρίς φωτιά
Κι εφέτος με έδειρε η κακομοιριά
Και πριν δω την όψη της ζωής
Σκόνταψα στο μένος της οργής.