Σαν το κρασί, γλυκιά μου εσύ, λήθη δίχως στοργή. Στη μαύρη γη, λιάζεται η ορμή, που πλέον έχει φθαρεί. Χρόνια στιγμής, Ιθάκης γη, νιάτα γυρίστε πάλι. Τα όνειρα σβήνουν, βλέμμα χωρίς φωτιά Κι εφέτος με έδειρε η κακομοιριά Και πριν δω την όψη της ζωής σκόνταψα στο μένος της οργής. Νύχτα μουντή, είσαι μικρή, ανέραστη και σιωπηλή Φεγγάρι χλωμό, πικρό δειλινό, αχ να΄σουν πάλι εδώ Ταξίδι στο φως, νόμιζα πως θα έκανα μακριά σου. Τα όνειρα σβήνουν, βλέμμα χωρίς φωτιά Κι εφέτος με έδειρε η κακομοιριά Και πριν δω την όψη της ζωής Σκόνταψα στο μένος της οργής.
ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ/////////ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.....