είμαι μεθυσμένη απ της νύχτας το χορό και καλά κρυμμένη σ ένα άσπρο σύννεφο καμιά μπόρα δε με σταματάει ποτέ και η ώρα δεν περνάει για μένανε τα ποιήματα έκανα τώρα σπίτι μου κι όταν έρχεσαι εσύ ,αποσπερίτη μου γίνομ ουρανός,γίνομαι θάλασσα βαθιά για να σ αγκαλιάσω,κι ας χαθώ άλλη μια φορά με κόκκινο μελάνι θα σου γράφω γράμματα αντί να ψάχνω λέξεις ,θα μιλούν τα βλέμματα σε κάθε μας αντάμωση σφραγίζω τη ζωή ξορκίζω σαν σ αγγίζω το κακό απο τη γη
0 comments