Στίχοι

										(Όπως πάντα αφιερωμένο στη Σοφία)
	
Βρέχει απόψε τ'όνομα σου και μοιάζει η πόλη σαν χαρτί
μέσα απ΄τις γρίλιες τ'άρωμα σου,κάθε στενό και συλλαβή
Πάνω στις φλέβες της ασφάλτου,τρέχει με χίλια η σιωπή
στα κόκκινα φανάρια του Σαββάτου,τα φρένα μου κόβει η ζωή

Όλες μου οι πληγές,έχουν ποτίσει απ'τη φλέβα σου
με καίνε ακόμα σαν φωτιές,μέχρι να γίνουν πάλι αίμα σου
όλες μου οι στιγμές,έχουν γραφτεί από το βλέμμα σου
και είναι πάντοτε μισές,μέχρι ν'ανάψουνε στο δέρμα σου

Βρέχει απόψε τ'όνομα σου,κάθε σταγόνα και φωνή
μες τα λασπόνερα τα βλεφαρά σου,αστέρια που τα'πιε η βροχή
Πάνω στις φλέβες της ασφάλτου,τρέχει με χίλια η σιωπή
στα κόκκινα φανάρια του Σαββάτου,τα φρένα μου κόβει η ζωή