...μπρρρρρ... το νερό είναι τόσο κρύο.. αλλά ας καθησυχάσουμε.. είναι πολύ αργά τώρα.. πάντα θα είναι πολύ αργά.. ευτυχώς... (Albert Camus) -------------------------------------- η σμέρνα έδειξε τα δόντια της. πανέμορφη όσο και φοβερή. η άμυνά της πρωτόγονη. τρομακτική. χειρότερη από επίθεση. οι ήχοι της διαπεραστικοί. οι κινήσεις της λάγνες. απειλή μαζί και απειλούμενη. δεν είναι ώρα για διαπραγματεύσεις. τα μάτια έχουν γεμίσει με αίμα. τα νεύρα έτοιμα να κοπούν. οι φλέβες ετοιμόγεννες. το μίσος ελευθερώνει τα ένστικτα. ένας παραδεισένιος χορός και μια χορεύτρια κολασμένη. παφλασμός. μια σπασμωδική κίνηση. και..... οι διαπεραστικοί ήχοι σταματούν. η σμέρνα κουνάει το κορμί της στους ρυθμούς τής απόγνωσης. χτυπιέται. κόβει τη θάλασσα κομμάτια. αλλά το κεφάλι της ακίνητο.. σε λίγο η θάλασσα ηρεμεί. τα κομμένα νεύρα νεκρώνονται. ο φόβος σιγά σιγά βουλιάζει στα σκοτεινά νερά. και το Μίσος εκεί.... ακίνητο. κοκαλωμένο. τα δόντια έχουν βυθιστεί εκεί που πρέπει. ..για πάντα..
χαιρετώ σας!...
Από τα γιγάντια αυτοβιογραφικά ασπρόμαυρα μάτια της φωτογραφίας θα είναι...
Μας αρέσουν τα "σκοτάδια" σου.Κείμενα δυνατά,που υπονομεύουν κάθε θετικιστική προσέγγιση, αυτού του πληκτικού λεκτικού καθεστώτος.Ας πιούμε σ'αυτό!Μακρυά από τις σπαταλημένες λέξεις που περιγράφουν ενα σπασμένο κοσμοείδωλο.Υ.Γ Και τα ποτήρια γεμάτα με αψέντι...
και να προσέχεις τις νυχτερίδες, απ' αυτό κρύωσες. Τυχερή είσαι που δεν σε δάγκωσε, ξέρεις ότι μπορεί να μεταδώσουν λύσσα; Και πάλι περαστικά...
ειμαι η παλιοσειρα θα πω ενα μεγαλο ευχαριστω για την αφιερωση, που με τιμα . Στο εχω δηλωσει βεβαια στο παρελθον πως εισαι η αγαπημενη μου ποιητρια. Μ αυτο το δεδομενο και διαβαζοντας το παραπανω αλλη μια φορα διακαιωνομαι για οσα αγαπαω. Μπρουχιτα μου οσο μ αρεσει ο τροπος που γραφεις μ αρεσει κι ο τροπος που σκεφτεσαι η ακομη κι ο τροπος που τα ζεις. Φιλιά σκοτεινη
Μια ματιά πρόλαβα να ρίξω τέτοια ώρα πούναι. Πολυ πολυ ενδιαφέροντα όσα διάβασα. Θα επανέλθω σύντομα.
Πολύ καλό το 'Σινιάλο'.Καλή συνέχεια σου εύχομαι!
Κατ αρχην χρονια πολλα,με υγεια χαρα,και αγαπη. πολυ χαιρομαι που συναντηθηκαμε κι εδω,η γραφη σου οπως παντα υπεροχη!!!Το σινιαλο σαν στιχουργικο δειγμα Υπεροχο!!!καλη συνεχεια Μαρινα!
Με το «η δικαιοσύνη της αγάπης» έκανα τόσο όρεξη που θέλω κι άλλο πιάτο… Η ηδονή του προεόρτιου της εκδίκησης μοιάζει με την προσμονή των Χριστουγέννων. Μετά έρχεται, παρέρχεται και πάπαλα… πάντα κάτι λιγότερο απ’ αυτό που θέριευε στη φλεγόμενη ψυχή σου…Γενικώς γούσταρα πολύ! Αντιλαμβάνομαι πως το mw είναι περισσότερο site για στίχους και βλέπω πως και το έμμετρο το κατέχεις πολύ καλά (με έστειλες με/στα καμίνια σου) αλλά και εγώ μπαίνω που και που στον πειρασμό να τινάξω το μέτρο στον αέρα. και ανεβάζω διάφορα. Καλή συνέχεια με γραπτά όλων των μορφών! Πάω να ξαναδιαβάσω για το κρύο πιάτο!