Published 17 χρόνια πριν in Rock
ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΖΩ
- 648
- 0
- 0
- 0
- 1
- 0
Στίχοι
Δυο χρόνια πέρασαν ¬– πώς με προσπέρασαν Χωρίς τα χέρια σου –τα δυο αστέρια σου Να με φωτίζουν στους μαύρους δρόμους που περνώ. Η μοναξιά μου –συντρόφισσά μου Με παραδέρνει – εδώ με φέρνει Με την συνείδηση μου ν’αναμετρηθώ. # Δεν είναι η μοναξιά, που απόψε με φοβίζει Είναι ότι συνήθησα μονάχος μου να ζω. Δεν είναι η σιωπή, που απόψε με ξενίζει, Είναι που πλέον ξέχασα το γέλιο σου που αντηχούσε εδώ. # Μόνος ορθώθηκα - δεν παραδόθηκα Στις αναμνήσεις μου – μα στις εκκλήσεις μου Κανείς δεν άπλωσε ένα χέρι να πιαστώ. Το άδειο βλέμμα μου – αιώνιο ψέμμα μου Επεξεργάζονται – αλλά δεν νοιάζονται Στο άδειο σπίτι τρέχω πάλι να κρυφτώ. # Δεν είναι η μοναξιά που απόψε με φοβίζει Είναι ότι συνήθησα μονάχος μου να ζω. Δεν είναι η σιωπή που απόψε με ξενίζει, Είναι που πλέον ξέχασα το γέλιο σου που αντιχούσε εδώ. #
Το «Μακριά σου οι ατέλειωτες νύχτες», εξακολουθεί και με συγκινεί, αγαπητή μου Νόρα, από τότε που το πρωτοδιάβασα. Η τεχνική του είναι άψογη, έχει σασπένς, και δείχνει ένα ταλέντο που θα ήθελα να το ξεδιπλώσεις και σε άλλες δημιουργίες. Δεν μένει, λοιπόν, παρά να σου ευχηθώ καλή μελοποίηση στα έργα σου.