Published 16 χρόνια πριν in Rock
Μαμούθ
- 586
- 0
- 0
- 0
- 3
- 0
Στίχοι
Σύντομο. Πρωινό ανθρακωρύχων. Μακρυά η θάλασσα, με κύματα -γδαρμένα ζώα- που βελάζουν συντριβές. Λίγο φώς ακόμα. Λίγο. Γιατί εύφλεκτο είναι το μείγμα του ανίσχυρου, όταν χάσκει τρύπα ορθάνοιχτη ,εκ των προτέρων. Καμιά χαρά δεν καίγεται με θόρυβο στον ήχο του κουκουναριού. Καμιά αιφνίδια απορία. Αν αλλάξω τα φωνήεντα στις λέξεις, την ερμηνεία στις χειραψίες; Θα καμωθώ τον ανθρώπινο. Τον συντεταγμένο, στο ίδιο σκοτάδι με το πλήθος των λαθών μου. Ολοζώντανος. Θα καμαρώνω την άφωνη παλίρροια του σκυφτού.
Kemeis me tin sira mas. Afstiroi krites stin epilogi ke stin proothisi ton stixurgon, sas efxaristume gia tin sinisfora sas akusia i mi stin texni, ston ftoxo ke aniperaspisto periptera, sto ergati tou bibliopoliou, ston filakismeno, stin snthropotita. Poloi itane oi stixurgoi musikoi ke ta tiafta pou perasane apo ta xeria mas. Ala kanenas den mas efxaristise opos esis. Dinete sto ERGO mas AKSIA. Naste kala:). Filiaaaaaa.
Κάτι πας να πεις... αλλά πέτας κάτι ασυνάρτητο κ το σπας... ωραία τα βαθιά νοήματα αλλά... "Καμιά χαρά δεν καίγεται με θόρυβο στον ήχο του κουκουναριού" τι μήνυμα να κρύβεις σε αυτό?
Θα συμφωνήσω και θα το γενικεύσω λέγοντας οτι οποια κοσμική πέτρα και εαν σηκώσουμε την ίδια αποφορά θα εισπράξουμε οσο και αν χειρονομούμε χαριτωμένα. Να είσαι καλά και εσυ και τα ωραία σου που γνέφουν πίσω απο τις κουρτίνες !!!!