[μην ζητησετε πολλα ασχετος ειμαι απο ριμες το παρακατω γραφτικε εξ αιτιας του d-asimou] ριγησαν απ τον ανεμο τα σταχυα στην Σαλινα και συ με παθος εζησες του κοσμου της γιορτες σαν ταξιδιωτης τραβηξες χωρις να χεις πυξιδα και γλενταγες την μοιρα σου μ ανεκφραστες χαρες το κοκκινο σου αλογο στον καμπο της Τορτιγια καβαλησες μια κυριακη και πηγες μακρυα πες μου αληθεια γερο-Τζων τι ξερω και τι ειδα στα ματια ενα δειλινο που με βλεπες βαθεια;; σε εναν αγνωστο θεο εψαλες μεθυσμενος υμνους και εξοδια ασματα σε αγνωστους σκοπους καθως στην Cannery Row* γυρνουσες ξεχασμενος μα σημασια δεν εδωσες στους αδειανους καιρους τελειωσε ομως ο καιρος στην μακρυα κοιλαδα και συ για τα ουρανια τραβηξες μοναχος καλε μου κυριε steinbeck που μενεις λυπημενος καθως κοιτας εδω στην γη τους πονηρους καιρους *cannery row= ο δρομος με τις φαμπρικες [ο αγγλικος τιτλος του μεγαλου αυτου εργου του steinbeck]
0 comments