Στίχοι

										`Υμνέομεν, μερόπων αναγώγιον υμνέομεν φώς, 
εννέα θυγατέρας μεγάλου Διός αγλαοφώνους, 
αί ψυχάς κατά βένθος αλωομένας βιότοιο 
αχράντοις τελετήσιν εγερσινόων από βίβλων 
γηγενέων ρύσαντο δυσαντήτων οδυνάων 
καί σπεύδειν εδίδαξαν υπέρ βαθυχεύμονα λήθην 
ίχνος έχειν, καθαράς δέ μολείν ποτί σύννομον άστρον, 
ένθεν απεπλάγχθησαν, ότ' ες γενεθλήιον ακτήν 
κάππεσον, υλοτραφέσσι περί κλήροισι μανείσαι.
 
αλλά, θεαί, καί εμείο πολυπτοίητον ερωήν 
παύσατε καί νοεροίς με σοφών βακχεύσατε μύθοις: 
μηδέ μ' αποπλάγξειεν αδεισιθέων γένος ανδρών 
ατραπιτού ζαθέης, εριφεγγέος, αγλαοκάρπου, 
αιεί δ' εξ ομάδοιο πολυπλάγκτοιο γενέθλης 
έλκετ' εμήν ψυχήν παναλήμονα πρός φάος αγνόν, 
υμετέρων βρίθουσαν αεξινόων από σίμβλων 
καί κλέος ευεπίης φρενοθελγέος αιέν έχουσαν.