Στίχοι

										στους κήπους του παράδεισου ομήγυρις αγγέλων
 άδει κομμάτια μουσικής προτώγνωρης τα ώτα 
τι κι αν η ευτυχία τους καρπός εν αφθονίοις 
την απεμπόλησαν οι τρελοί χάριν παραφροσύνης

 τελείαν γνώσιν έχοντες άφρονα την καρδίαν
 νεώτερον το κάρπισμα εφάνη ζηλευτόν 
παροδηγούμενοι οικτρώς εκ ζώου του μη όντως 
καρπούς μυριάδες έχοντες ζήλωσαν τον καρπόν 

ω γη σκληρά και αφιλόξενος μ ακάνθας και τριβόλους 
κήπων παράδεισος ανθηρός εχάθης εν νυκτί 
αντικατάστασις χαράς μ αυτή την των δαιμόνων 
του Κάιν το συναίσθημα βασίλειο στη γη 

τι περί της νυκτός φρουρέ ακοίμητε εργάτη
 του ατελούς απαντοχή αισχύνη των πρωτίστων 
εν μέσω ζοφεράς νυκτός συ σπάζεις τη σιωπή 
ήχοι σαλπίγγων ατελών καρδία των αρίστων

 ω νέα θεία μουσική μυριάδες όντων ψάλλουν
 αντήχησις του σύμπαντος κατέφθασεν εν γη
 δια κόνεως διά πυρός κήρυξ πλατείας άδων 
και εις καρδία ανέβησαν και εις ώτα ατελή.