Lyrics

										Χτυπάει το τηλέφωνο . 
Το κάστρο κουδουνίζει.
Ακούω ένα ηχόκύμα .
Με γραμματοσειρά .
Με κυματομορφή .
Το αυτί μου απαντά .
Μα δεν μιλά η φωνή μου .
Μιλάει η κοπέλα μου .
Η μια απ’ τις χιλιάδες .
Παρόλο που κουράζομαι .
Γιατί πάντα να τρέχω .
Έτσι κάστρα ονειρεύομαι .
Να’ ρθουν αγαπημένοι .
Να ζήσουμε τον πόλεμο .
Με λέξεις αγκαλιά .
Και με τρελά κουδούνια .
Που αληθινά πιστεύουν .
Και αληθινά αγαπάνε .
Εκείνους που μοναδικά .
Αρνούνται τ’ ασανσέρ .
Μα ποιος μας κυνηγάει .
Γιατί πάντα να τρέχουμε .
Για εκείνα τα χαρτιά .
Καλύτερα να κόψω .
Το αποτύπωμά μου .
Για να μ’ απορροφήσει .
Το κύτταρο της γης .
Εκεί ψηλά .
Στα κάστρα μας .