Μόνη στους δρόμους περπατάς κι αναστενάζεις Και η καρδιά σου έγινε της φυλακής κελί Σε ξέχασε τον σκέφτηκες καρδιά φωνάζεις Μα η καρδιά σου απ τους χτύπους έγινε τρελή Τον θες ακόμα σαν τρελή Τρελά να τον χορτάσεις Μόνη στους δρόμους κι από μέσα σου βουβό το κλάμα Τα δάκρυα στέρεψαν θολά τα μάτια καταχνιά η ψυχή Τον σκέφτεσαι σε ξέχασε μα εσύ θυμάσαι Φιλιά αγάπες τρέλες και ολόκληρη ζωή Τον θες ακόμα σαν τρελή Τρελά να τον χορτάσεις χατζης ιωαννης βολος
Συγνώμη που άργησα να απαντήσω αλλά έλλειπα. Σ ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια
Φίλτατε Γιάννη, μου άρεσαν οι στίχοι σου και ειδικότερα το "ρώσικο ποδήλατο" όπου φαίνεται η αξιόλογη γραφή σου σ΄όλο το μεγαλείο της!
με λενε βασιλη.ειμαι απο βολο.αρκετα καλοι οι στιχοι σου.νομιζω θελεις λιγο προσοχη στη δομη.δοκιμασε να αλλαξεις σειρα σε μερικους στιχους και ομοιοκαταληξια.μου αρεσαν οι στιχοι στο "στην αλαξανδρεια θα παω".προσπαθησε ακομα,οταν γραφεις στιχους να εχεις στο μιαλο σου ενα ρυθμο.σαν να τους βαζεις μουσικη.θα σε βοηθησει.πολυ καλα ομως.φιλικα billy