Στίχοι

										Ματιά σου πήρα κι άφησα τον φόβο για το σκότος
Είπα πως είναι όλα πίστη μου στο βλέμμα
που ζήτησα απλά να με δεχτεί
Ο θυμός ανέβηκε κι ήθελε νάναι πρώτος
τις λέξεις μου γιατί τις έβλεπες σαν ψέμα
χωρίς προοπτική
Κι αν πέτυχε η ψυχή μου στον αγώνα
η άρνηση με παίδευε πολύ
Κι έτσι τα λόγια σβήνανε μόνα
αφού χρόνο χαράμισα
να ψάχνω το γιατί………

Δεν είσαι πια στο όνειρο που ήρθε μεσημέρι
Όλη την αλήθεια που πήρα από σένα
την βλέπω να ξαναγυρνά
στη σιωπή σου πίσω μονάχο περιστέρι
Κάποια λόγια όμορφα ηχούν μπροστά μου ξένα
Χροιά ειρωνική
Μαζί κι αν περπατήσαμε στον ήλιο
σκίασε το βήμα η σιγή
Παράπονο που χάθηκε σαν φύλο 
στ’ αγέρι που σηκώθηκε
αντίο να σου πει.