Στίχοι

										Εκεί που έχω γεννηθεί,
εδώ που πάντα μένω,
υπάρχουν μερικές φορές
που με φωνάζουν ξένο.
Και στην Ελλάδα, που οι γονείς
θυμούνται και στενάζουν,
τα ελληνικά μου σαν ακούν,
οι γύρω με χλευάζουν.

Το κρύο εδώ είναι βαρύ,
τριγύρω άβολοι οι καιροί
κι ούτ’ η Ελλάδα δεν μπορεί
να μας χαρίσει θαλπωρή.

Στου κόσμου έχω μπερδευτεί
τ’ ατέλειωτο σεργιάνι –
γυρνάω και δεν ξέρω πια 
αν John με λεν ή Γιάννη. 
Η γης μας έχει ομορφιές
για όλους να χαρούμε,
μα θέλουμε έδαφος γερό
σωστά για να σταθούμε.

Το κρύο εδώ είναι βαρύ,
τριγύρω άβολοι οι καιροί
κι ούτ’ η Ελλάδα δεν μπορεί
να μας χαρίσει θαλπωρή.
Αφροδίτη Γιαννάκη ©