Στίχοι

										εγκλωβισμένοι σε μια πόλη
ελεύθεροι φυλακισμένοι
τρομοκρατημένοι ανθρώποι
όλοι μαζί και όμως ξένοι

δε λέει κανείς κουβέντα
παράλληλες ζωες και ίδιες
η ελπίδα σε κασσέτα
μ όνειρα που ποτέ δεν είδες

τα παιδιά πια δε γελάνε
το παιχνίδι τους πονά
με μάτια μεγάλων γύρω κοιτάνε
κι ίσως ξέρουν απο μας πιο πολλά

εγκλωβισμένοι μαζί κι όμως μόνοι
κι όλα κυλούν στον ίδιο ρυθμό 
η μοναξιά μας μάς σκοτώνει
και ξεπουλιόμαστε για ένα μισθό