Στίχοι

										τι όμορφα που είναι ν αγαπάς
και ν αγκαλιάζεις ότι η ψυχή κι αν βλέπει, 
το να μη νοιάζεσαι που βρίσκεσαι που πάς,
ούτε να στέκεσαι στα πρέπει ή δεν πρέπει.

να κρίνεις τις ατέλειες σωστές
και να πετάς ανέμελα στ ονείρου τα παλάτια,
και να μπερδεύονται κι οι λέξεις σου κι αυτές,
σαν τη κοιτάζεις με λαχτάρα μες στα μάτια

είναι στ αλήθεια τόσο ωραίο ν αγαπάς
ακόμα κι αν η πίκρα σε τυλίξει,
τι κι αν δεν νοιώθεις που βαδίζεις και που πάς,
αφού η καρδιά σου πρόλαβε, γι αγάπη να μιλήσει.

Μαράκος