Άγριος καιρός πεισματωμένος Το βλέμμα καρφωμένο στο κενό Ο τόπος απου’ ζω ερειπωμένος Μα θέλω στη ζωή να κρατηθώ Ποτάμι ορμητικό που με τραβάει Στου πόθου τα λιμέρια να χαθώ Η μνήμη τα σημάδια μου ξεθάβει Του έρωτα τα κρίματα να βρω Μικρή πατρίδα είναι η ψυχή μου Θάλασσα ο καημός που έχω πιει Τραγούδι λυπημένο η ζωή μου Αλήθεια που την πνίγει η σιωπή Τις νύχτες διώχνω σύνορα κανόνες Κατάματα τον κόσμο για να δω Δεν με τρομάζουν πια οι παγετώνες Στου φεγγαριού στο φως στήνω χορό Γιατρομανωλάκη φροσω 26 /3 /2010
S euxaristw polu gia thn apodoxh! Grafeis polu wraia!