Published 17 years ago in Rock
ΕΠΙΝΙΚΕΙΑ μελοποιημένο απο τον TASSO
- 658
- 0
- 0
- 0
- 27
- 0
Lyrics
Μίλα σιγά. Μην κάνεις το σύμπαν να αντηχεί την θλιβερή κραυγή σου κανένας δεν θα ασχοληθεί μαζί σου. Μίλα σιγά. Κανένας Θεός δεν θα τρομάξει απ’ τον θόρυβο που κάνεις. Ακόμα δεν βαρέθηκες να ουρλιάζεις ; Μίλα σιγά. Ταίζεις της ασφάλειας τις σειρήνες. Από τον ήχο κρύψου που αφήνει χάνοντας κάθε λεπτό η μίζερη ζωή σου Μίλα σιγά. ένας μαλάκας πάνω , κάτω δεν έχει διαφορά δεν είσαι μόνος ,είμαι και εγώ και εκατομμύρια άλλοι στην ουρά.
.jpg)
Πολύ σαφείς ασάφειες μέσα στη θολή καθαρότητα του επαχθούς μας (μη) είναι. Εύγε!!!
"Δεν αλυχτώ στην κόψη του καλοκαιριού μα στων νερών την μέθη υπομένω..." Χαιρετίζω την επανεμφάνιση μιας απ' τις καλύτερες πένες (ή πληκτρολογίων) του site!!!
Τι να πρωτοδιαλέξω τώρα από αυτό το ποίημα!? Τίποτα γιατί το θαυμάζω ολόκληρο! Αποθύμησα αυτές τις «αυστηρές» γραφές σου Σίμωνα!
Λειψά κομμάτια απ΄ της μάνας τις ευχές που συμπληρώνονται από ελπίδες άδειες Κορυφαίοι στίχοι αλλά φευ δεν δύνανται να δισκογραφηθούν. Γι' αυτό εγώ σας λυπάμαι πραγματικά. Με βρήκατε!
Αγαπώ ότι φέρνει ανέχεια ότι δύσκολο δείχνει να είναι κάθε άκρη μου έχει συνέχεια και δεν ξέρω απόψε που είμαι. Αγαπώ το απλό της απόγνωσης το πολύπλοκο γλύφω του λείπω καβαλάρης χαμένης απόστασης και δεν βλέπω την ώρα να φύγω Σιμων μεγαλείο το ποιημα σου γιά τον Μεγα της Χριστιανοσύνης! Δε νομίζω πως τυχαία γιορταζεται η μνημη του την πρώτοχρονιά!
Μπορεί το μολύβι ή το πληκτρολόγιο να μην γίνουν ποτέ όπλα όμως το χέρι θα κάνει πολλές φορές τις ίδιες κινήσεις ότι απ' αυτά κι αν χειρίζεται. Good on you!
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ ΣΙΜΩΝΑ. ΑΠΛΑ, ... ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ!!! ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΙΗΤΗ.
η αληθεια και οι ανθρωποι ειναι σαν το κρεμμυδι σε καινε.....στα ματια πως αλλιως ομως νοστιμιζει το φαγητο... ο κ.Αβυδηνος τα ειπε ολα!!
κι εκει βασικα ειναι η Τεχνη... να δηλωνεις και να δηλωνουν ολα αδιαφορια... και ν' αναβλυζει μεσα απο τις αραδες σου το αντιθετο της... το ενδιαφερον! συγχαρητηρια φιλε μου σιμωνα! τα σεβη μου ποιητα μου!
Κάνεις ερωτήσεις....δίνεις απαντήσεις.....με υπόσταση! «Είναι αυτό που πολεμάμε δυστυχώς, είναι η απόσταση». Την καλησπέρα μου Σίμωνα!
Με την πρώτη ματιά ο Σίμωνας για τον αναγνώστη μοιάζει ακατάληπτος. Οι λέξεις είναι αναγνωρίσιμες, όχι όμως και το περιβάλλον τους. Σα να 'ναι κομμάτια ενός παζλ βαλμένα με τυχαία διάταξη, όπου δεν δένει το ένα με το άλλο και διατηρούν απόσταση μεταξύ τους. Διαφαίνεται κάποια εικόνα αλλά μόνο να την υποψιαστεί μπορεί κανείς. Η διαδικασία συναρμολόγησης μπορεί να είναι αποθαρρυντική για τον απλό αναγνώστη και να εγκαταλείψει την προσπάθεια. "Γιατί πρέπει να κουραστώ για να καταλάβω ένα ποίημα;", ρωτάει. Απαντώ: πολλά προϊόντα της τέχνης απαιτούν κόπο για ν΄ αναγνωσθούν. Κόπος σημαίνει διάβασμα - επαφή με το καινούριο, όσο απομακρυσμένο κι αν δείχνει από το οικείο έργο τέχνης. Θέλει κόπο για να κατανοήσει κάποιος έναν Kadinski, έναν Messiaen. Είμαστε ελεύθεροι να απορρίψουμε κάτι μόνο όταν το κατανοούμε. Η τέχνη προχωρά κι αλλάζει γλώσσα και κώδικες επικοινωνίας όπως αλλάζουν και οι άνθρωποι σε επίπεδο σχέσεων και κοινωνίας. Αυτό που δεν αλλάζει ή τουλάχιστον στο βαθμό που θά θελα είναι η παιδεία των ανθρώπων, αυτό όμως είναι άλλο θέμα, ακανθώδες όσο και θεμελιώδες.
Υπέροχο ποίημα το ΑΦΥΣΙΚΟ μα πιο πολύ η τελευταία του στροφή Σκλάβος του αφύσικου και εγώ και περιμένω την ώρα εκείνη που θα πέσει η αυλαία που θα σταθώ δίπλα στα άλλα , τα ωραία την γύμνια του παντού σκυφτός να δείχνω. Στην εποχή του "αχταρμά" που ζούμε κοντεύουμε πια να ξεχάσουμε τι είναι φυσικό και τι αφύσικο. Όσο για την Τέχνη... Αυτή είναι ένα καταφύγιο (που έστω φθονούμε όπως είπε και ο Καρυωτάκης) στο οποίο ίσως μπορέσουν κάποιοι απο μας να αναζητήσουν και τη λύτρωση.
Μια ψυχή σαν τη δική σου μπορούσε να γράψει έτσι για τα παιδιά του κόσμου, τα παιδιά μας...Κι εγώ το' χω νιώσει πολλές φορές αυτό που περιγράφεις στο μοναδικό γραπτό σου!Χίλια μπράβο και είθε να' ρθει γι' αυτά η Ανάσταση...
"Θέλω να δέσω τον καημό της καταιγίδας".. "και να πετάξω σαν πουλί" "και τότε μόνο να αφεθώ να χάσω".. Μα ήδη έχεις παρει την παρτίδα του "εμείς" και της αυτογνωσίας
"Θέλω να δέσω τον καημό της καταιγίδας"!!! Και...όχι μόνο. Τι έγραψες πάλι ρε φίλε; Ο ΣΙΜΩΝΑΣ να χτυπιέται και να ουρλιάζει μπρος τον καθρέφτη του ή απλά να μονολογεί μ' ένα ποτήρι στο χέρι(η άποψη του TASSO). Την καλημέρα μου.
Σ’ ευχαριστώ καλέ μου Σίμωνα για το σχόλιό σου...και ελπίζω όντως να κάνει τους φίλους μου, αυτό το τόσο μικρό που εγώ έκανα, πιο χρούμενους...γιατί παρ’ όλο που μόνο ηλεκτρονικά κατάφερα να τους γνωρίσω, παρ’ όλο που δεν τους κοίταξα ποτέ μέχρι στιγμής στα μάτια...εντούτοις είμαι βέβαιη πως αξίζει κάποιος να έχει τέτοιους φίλους...που αξίζουν σαν άνθρωποι....
Όσο περισσότερο ντύνεσαι, όσα περισσότερα φοράς ΣΙΜΩΝ, τόσο περισσότερο απκαλύπτεσαι μπροστα σ' εκείνον τον καθρέπτη που αντανακλά στο ανοιχτό παράθυρο. Όπως και χτες σ' εκέινο το υπέροχο ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ! Για να βλέπουμε κι εμεις. Όσοι μπορούν να δουν. Κι εμένα με συγκινεί αυτό που βλέπω και ακούω.
Σε θελω κεφατο τη Παρασκευη κυριε Σιμωνα! Απο Δευτερα μπορεις να συνεχισεις να μελαγχολεις, ετσι μοναδικα κι υπεροχα, οπως εσυ ξερεις!
Σ'ευχαριστώ Σίμωνα για τα καλά σου λόγια, αλλά το μπράβο είναι για αυτούς που αφήνουν λίγο χώρο μέσα στο κεφάλι τους για να στρώσουν τραπέζι κάποιες λέξεις.Και να κάτσουν μετά παρέα με αυτές να τα πιούν και να μεθύσουν.Πολλά πράγματα δικά σου διαβάζοντάς τα είχα την εντύπωση σαν να τα έγραφα εγώ κι αυτό είναι μεγάλη τιμή για μένα.Σ'ευχαριστώ.
Σίμωνα φίλε μου εσύ μ’ αυτό γεννήθηκες ενώ άλλοι προσπαθούν χρόνια να γίνουν. Ποιος στο χάρισε ενώ αλλού ούτε καν το δανείζει και γιατί ???
Παρακολουθώ τη δουλειά σου με μεγάλη εκτίμηση και θαυμασμό...
...Φώτα!!!!!!!!!!!!!!
Το μόνο που έμεινε να κάνεις τώρα πια / είναι το μόνο που σε έμαθαν και ξέρεις / το πιο γλυκό τραγούδι σου αρχινάς/ και ξέφρενα χορεύοντας, υποφέρεις............. Μα πες μου Σιμωνα!....Πως θα κρατησω την καρδια μου , χωρις ρωγμες , διαβαζοντας το ποιημα τουτο......Πως μ αναγκαζει , αληθεια , ετουτη η τελευταια σου στροφη ,κρυφα να παω διπλα , να δακρυσω................Για μενα , θα εισαι παντα , ο Σιμωνας ο , ο σκοτεινος , ο αδιστακτος καθρεφτης , ο δυσκολος και ο στριφνος........Ισως , ετσι καταφερω , τελικα , να εξασφαλισω, μια περιεργη αποκλειστικοτητα , που αδολα ,αλλα και καπως εγωιστικα , παλευω να κρατησω......Σε ευχαριστω Σιμωνα που μου χαρισες , χωρις να το γνωριζεις !!!.............Η μηπως το γνωριζες?
που η έλλειψη σύνδεσης μου στερεί τη μελέτη των δημιουργιών σου. Το λυπάμαι και το ασυνάρτητα μου άρεσαν πολύ οπότε θα επανέλθω. Με τιμά το σχόλιό σου και χαίρομαι που με βρήκες και μπόρεσα να σε βρω κι εγώ. Καλημέρα σου!
Σίμων καλή σου μέρα... Πάει καιρός που ήθελα σ' αυτήν εδώ τη σελίδα να καταθέσω το θαυμασμό μου...Τώρα που διάβασα όλα τα έργα που έχεις ανεβάσει, μπορώ αβίαστα να πω πως υμνείς την ποίηση με ποίηση. Συγχαρητήρια για το έργο σου!!!
...αρτιότητα αξιοζήλευτη. Στίχοι μεστοί και νοήματα συμπαγή σαν τσιμέντο.Γλωσσοπλασία που εκπλήσει. Με το περιεχόμενο δεν συμφωνώ πάντα αλλά αυτό δεν είναι και απαραίτητο. Εύγε!
Αν και έχω την παράξενη υποψία πως μόνο ο sebastian και εγώ σε διαβάζουμε, πιστεύω πως τα πας πολύ καλά ότι αφορά τα ηχητικά αποτελέσματα… που και που, μου βγαίνουν και ακούγονται! Τα λέμε ΣΙΜΩΝ.