Πάλι σιωπή... Τί να σου πώ; Και πώς; Ήρθ' η αυγή... Πώς να τ' αντέξω τόσο φως; Έφυγες κι έμαθα να ζω τις νύχτες παρέα μου να 'ναι οι αλήτες νά 'χω για σκέπασμά μου το φεγγάρι, χώμα υγρό για μαξιλάρι... Κι όσο θα λείπεις... Θά 'μαι αγέρας, θά 'μαι φονιάς θά 'μαι μαχαίρι στη καρδιά της λησμονιάς θά 'μαι εκείνα που πονάς όσα μιλάς κι όσα αγαπάς... θά 'μαι εσύ όταν γελάς, θά 'μαι στο ρίγος της ματιάς... όπου κοιτάς... Κι όταν γυρίσεις... Θα γίνω ήλιος, φως δυνατό, πέτρα σ' απόκρημνο βουνό... να περπατάς, να προχωράς, να μην φοβάσαι, να μην πονάς... αν μ' αγαπάς... θα είμαι εσύ όταν γελάς... θα είμαι εγώ όσα πονάς.
Κι είναι άλλο αυτό από μένα Κι άλλο είμαι εγώ απ’ το θεριό Μέσα μου τη μέρα ήσυχο κοιμάται Μα τις βραδιές ξυπνά με δίκοπο θυμό. KATAPLHKTIKO.......
kai thitis kai thima!!poli sosto..!!!!!
xmmmmm....ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ....ΚΑΛΗ
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ....ΥΠΕΡΟΧΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ.....ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ... ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ..
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ..ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ..ΦΙΛΙΚΑ MUSING THERAPY!
ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΦΙΛΙΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
ΕΚΕΙ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
καλως την!!!!