Lyrics

										Ήμουν φεγγάρι μαγεμένο 
στο πρώτο έτος φοιτητής
μέρες που άφηνα το φρένο 
να μπω στο κάστρο πορθητής

Ήσουν κυκλάμινο κλεισμένο 
στα πέταλά του τα μαβιά 
ένα λουλούδι τρομαγμένο 
από του κόσμου τα νερά

Ήταν στην ένατη Ζωγράφου 
εκεί που μίλησ’ η καρδιά 
λόγια στη ζάλη του Σαββάτου 
τα πήρε κι έφυγε η νυχτιά

Κάποια Τετάρτη του Δεκέμβρη 
για να ‘χει  ο μήνας δεκατρείς 
μου 'δωσες όρκο - ποιος να ξέρει 
πως το πρωί θα μ’ αρνηθείς
 Κείνο το βράδυ στο Θησείο  αλλιώς το πρόσμενα να ‘ρθει  πάγωσε τα’ άστρο μου στο κρύο  και τώρα πώς ν’ αναθαρρεί...;