Στίχοι

										Ήμουν φεγγάρι μαγεμένο 
στο πρώτο έτος φοιτητής
μέρες που άφηνα το φρένο 
να μπω στο κάστρο πορθητής

Ήσουν κυκλάμινο κλεισμένο 
στα πέταλά του τα μαβιά 
ένα λουλούδι τρομαγμένο 
από του κόσμου τα νερά

Ήταν στην ένατη Ζωγράφου 
εκεί που μίλησ’ η καρδιά 
λόγια στη ζάλη του Σαββάτου 
τα πήρε κι έφυγε η νυχτιά

Κάποια Τετάρτη του Δεκέμβρη 
για να ‘χει  ο μήνας δεκατρείς 
μου 'δωσες όρκο - ποιος να ξέρει 
πως το πρωί θα μ’ αρνηθείς
 Κείνο το βράδυ στο Θησείο  αλλιώς το πρόσμενα να ‘ρθει  πάγωσε τα’ άστρο μου στο κρύο  και τώρα πώς ν’ αναθαρρεί...;