Published 16 χρόνια πριν in Rock
Ιθάκη ή Ωγυγία
- 657
- 0
- 0
- 0
- 7
- 0
Στίχοι
Στο δρόμο πέφτει ασταμάτητα η βροχή κρύες σταγόνες μαστιγώνουν το παρόν μου δάκρυα πικρά κατρακυλούν στο πρόσωπό μου δεν θα μπορέσει όμως κανένας να τα δει… Δεν θα ρωτήσει πια κανένας για να μάθει όχι πως νοιάστηκε κανείς ποτέ για μένα εδώ θα μείνω, τα φτερά μου είναι βρεγμένα θα το περάσω σιωπηλή αυτό το βράδυ Κι έτσι όπως πέφτουνε στη θάλασσα οι σταγόνες απρόσωποι και σιωπηλοί γίνονται κύκλοι σαν να ξυπνάει ο Ποσειδώνας απ' την λήθη που τον κρατάνε σκλαβωμένο οι Λαιστρυγόνες Μα είναι πίσω στην Ιθάκη ο Οδυσσέας δεν κινδυνεύει απ' την οργή του, είναι ασφαλής μα είναι μόνος πλάι στο δέντρο της αυλής και η Καλυψώ είναι συνέπεια αυτής της θέας Τι θα 'χε γίνει εαν δεν έφευγε από κει; Την Πηνελόπη αν δεν γύριζε να σώσει; Ίσως και να χε την τιμή της πια προδώσει και σε μνηστήρων αγκαλιές να 'χε χαθεί Δεν την αντέχει ο Οδυσσέας αυτή τη σκέψη. Ούτε κι εγώ, γι αυτό την διώχνω απ' το μυαλό μου δεν θα το άντεχα ότι είχα για δικό μου να με ξεχνούσε ˙ δεν μπορώ αυτή τη λέξη Τώρα η βροχή μεταφερμένη στην ψυχή μου μου ψιθυρίζει, σχεδόν με παρακαλά ζητάει συγνώμη, ξέρει πόσο με πονά "όμως αυτή είναι η αιώνια αποστολή μου" Στέκω στα πόδια μου, αρχίζω να βαδίζω Μέγα το δίλημμα ˙ Ιθάκη ή Ωγυγία; Ιθάκη διάλεξε ο Οδυσσέας… να η μαγεία κι εγώ να πράξω όπως αυτός αποφασίζω
πολυ καλη..μπραβο...
ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΝΑ ΠΕΦΤΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΒΟΥΤΙΕΣ ΚΑΝΕ ΕΣΥ ΚΑΜΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΑ ΑΦΡΙΣΜΕΝΑ ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΟ ΚΑΙ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΕΓΩ ΝΑ ΛΙΩΝΩ ΣΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΚΟΡΙΤΣΑΡΕ ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΘΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ..................
Τα παράθυρα σπασμένα, η εικόνα του θαμπή Τ’ όνειρα μου σκονισμένα τα ξεπλένει η βροχή Πότε πότε δυο αστέρια έρχονται και μου μιλούν μ’ όταν φεύγουν, πώς φοβάμαι ότι δεν θα ξαναρθούν
Το Αύριο.Οι Βραδιές Αυγούστου...."Θα σε θυμάμαι μόνο νύχτες με φεγγάρι"...Δυναμικός ερωτισμός. Μπράβο σου.
Πάντα η εγκατάλειψη, η μοναξιά που όμως δεν σπαράζουν αλλά μετρατρέπονται σε μια γλυκιά μελαγχολία δοσμένη με την ίδια τεχνική αρτιότητα και λέξεις επιλεγμένες για να δημιουργήσουν ένα κλίμα που -για κάποιο λόγο- μου φέρνουν στο μυαλό Πολυδούρη. Είναι μαγεία πώς πλανεύονται οι λέξεις πλέκουνε μόνες στην στιγμή όσα δεν λέει η ψυχή τρέμοντας μήπως δεν μπορέσεις να τ' αντέξεις Δες πως αντέχουν στην αιώνια προσμονή Υπέροχοι στίχοι. Να 'σαι καλά.
perasa na pw mia kalimera... eisai kala? polla filia koukla m...
Την ίδια ώρα εσύ κοιτούσες τη δική μου δουλειά κι εγώ μελετούσα τη δική σου. Θα τα λέμε...