Στίχοι

										Έβρεξε πάλι και συ βυθίστηκες
στο βλέμμα το γνωστό.
Τα μάτια σου χαμήλωσες,
στις ενοχές σου δήλωσες
τα πάθη, προδοσία.

Υγρά τα όνειρα,μουσκέψανε
το μέλλον μας παιδέψανε.
Τα λόγια σου σβηστήκανε
τα αισθήματα χαθήκανε
τα λάθη, αμαρτία.

Δεν άλλαξες τη ρότα σου, καράβι τσακισμένο
που με σπασμένα ξάρτια παλεύει τον καιρό.
Δεν άλλαξες τη ρότα σου, καράβι τσακισμένο
και με πανιά σχισμένα,αράζεις πλάι σε μένα.

Φουρτούνα και θα χάνεσαι
στο αύριο που φαντάζεσαι.
Τα χέρια σου ασπίδα
στο βλέμμα κάποια ελπίδα
ανάσα, ασφυξία.

Κουφάρι μόνο, αγνοημένο
στα βάθη του μυαλού
το σώμα σου ακίνητο
το χάδι μου αζήτητο
η λήθη, τιμωρία.