Τα ματια μου ηταν παντα ενας καθρεφτης μου πηρες σωμα και ψυχη εισαι λαθος, δεν ειμαι εγω ο ψευτης μετανιωσα και παλι απ την αρχη. Στα δωσα ολα και τωρα τι; Ακομα ρωταω το γιατι. Και Παλι μονος, σαν Βουτια στο κενο Και παλι μονος, δεν μπορω να κρατηθω Και παλι μονος, εμεινα οπως παλια η προδοσια σου, μου εκανε μεγαλη ζημια. Η καρδια μου θρυψαλα εχει γινει τα καψες ολα κι εμειν η σταχτη τιποτα δεν μου χει απομεινει φυγε η πληγη αυτη δεν κλεινει. Στα δωσα ολα και τωρα τι; Ακομα ρωταω το γιατι.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΩΡΓΟ.ΜΑΡΕΣΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ,ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ ΠΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ,ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ