Published 16 χρόνια πριν in Rock
Ακόμη και εσύ…..
- 727
- 0
- 0
- 0
- 34
- 0
Στίχοι
Ακόμη και εσύ….. Ακόμη και εσύ , με αποφεύγεις…. Κι ας μ αγαπάς παντοτινά και τόσο Αλήθεια , πως μπορείς και υπεκφεύγεις Απ' του μοιραίου το δώρο και τ’ αγκάθι Ίσως το μόνο από εσένα κατακάθι Μα τίποτα άλλο…. Κατά τα άλλα Τίποτα πιο ωραίο….. Τίποτα πιο πηγαίο και αληθινό Για αυτό για πάντα , θα σ ευχαριστώ…. Κι αφού δεν πίνω Δεν θα σε ξεχνώ Κι έτσι θα ζω…… Κι ας μ αποφεύγεις Με συντροφεύεις Με γλύκα ατέλειωτη , για μια ολόκληρη ζωή Κι εγώ για πάντα άτυχος, μα κυρίως τυχερός Δεν θ άλλαζα, ούτε στιγμή Για όλου του κόσμου τη χλιδή Που ζήσαμε μαζί… Ούτε στιγμούλα Ούτε μια κουβεντούλα Ούτε ένα φιλί Κι ας είναι τώρα παρελθόν Για μένα αιώνιο παρόν …. Αλλά το ξέρω …. Και για εσένα Έστω χωρίς εμένα…. Μας ποιος μας είπε , πως από όλα αγαπάμε τα ορατά Τα αόρατα , πιο δυνατά Μέσα από τον ύπνο , μας ξυπνούν εντάσεις Ονειροβγάλματα αγγέλων και Θεών συστάσεις Κι ας έχουν γίνει τα φιλιά αποστάσεις Και ας γερνάμε , στα κορμιά Είμαστε αιώνια παιδιά προσηλωμένα σ’ εκείνο που μας έδωσε ζωή ερωτευμένα Κι ακόμα δίνει Κι ας μ αποφεύγεις Κι ας υπεκφεύγεις Ξέρω δακρύζουν οι καρδιές παντοτινά, Μα και γελάνε Μέσα απ' τον πόνο τους ξυπνάνε Πιο ζωντανές Πιο άυλες Πιο μυστικές Κι ας μ αποφεύγεις Θα ζεις Θα ζω Μαζί! Για πάντα!..... Και τώρα Και μετά….. Όταν.... θα μας καλέσει τελικά , η ουράνια η μπάντα….
Άλλο ένα Εξαιρετικό ποίημά σου βουτηγμένο στην αλήθεια!!! Έχει τόσα κοινά αυτός ο , με το σου, που άκουσα πριν από λίγο. Ποιητική καταγραφή της πραγματικότητας! Η μόνη διαφορά είναι πως τούτος ο βυθός, δεν αφήνει από πουθενά το φως να μπει. «Μια ύαινα ορίζει κι’ ένας λύκος»….Έλα όμως που υπάρχουν περιπτώσεις που χτίζονται και όνειρα στου λύκου τη φωλιά;;;; Εγώ πάντως πιστεύω Τάσο, πως έρχεται η στιγμή που όλοι ανταμώνουμε τον ήλιο!
Σχετικά με το σχόλιό σου για το ΜΕΙΝΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ. Ξέρεις πόσο εκτιμώ και σέβομαι την γνώμη όλων είτε αυτή είναι θετική είτε όχι. Τη δική σου δε ιδιάιτερα γιατί είσαι απο τυς πρώτους αν όχι ο πρώτος που άκουσε και σχολίασε τραγούδια μου σ' αυτό το site. Λες ότι έχεις κάποιο συγκεκριμμένο κόλλημα. Δεν βαριέσαι. Και 'γω έχω ένα κόλλημα αρνητικό με τα ματζόρε, χωρίς να μου έχουν κάνει τίποτα. Όλοι έχουμε. Έχουμε συζητήσει αρκετές φορές για το θέμα του έντεχνου κλπ και ξέρεις ποσο αντίθετος είμαι με τέτοιου είδους ταμπέλες στα τραγούδια. Λαικό...έντεχνο...ροκ κλπ. Τα τραγούδια για μένα είναι καλά ή όχι. Ζούμε σε μια χώρα που έχει τη μεγαλύτερη -παγκοσμίως ίσως-ποικιλία ρυθμών και ηχοχρωμάτων η οποία αδικείται νομίζω με τέτοιες αυθαίρετες κατηγοριοποιήσεις που σκέφτηκαν κάποιοι. Έχουμε συζητήσει επίσης -όπως και έχω δηλώσει πολλές φορές- ότι η επιλογή τραγουδιών είναι μια περίεργη διαδικασία. Νιώθω πως δεν επιλέγω μόνο εγώ τα τραγούδια αλλά κι εκέινα επιλέγουν εμένα. Όταν μελλοποιούσα το συγκεκριμμένο δεν είχα καμμία αίθηση ότι έφτιαχνα κάτι "έντεχνο" (σηκώνει μεγάλη κουβέντα αυτός ο προσδιορισμός). Απο την πρώτη στιγμή που το επέλεξα -κάτι μήνες τώρα- μου "μύριζε" κάτι σε δημοτικό (νησιώτικο ιδιαίτερα)... κάτι σε σμυρνέικο... Έτσι η μελωδία με οδήγησε προς τα 'κει. Απ' την άλλη είχα στο μυαλό μου όλη αυτή την ποικιλία που αναφέρω πιο πάνω και προσπάθησα να τη χρησιμοποιήσω όσο καλύτερα μπορούσα. Θα παρατήρησες για παράδειγμα τους τρείς διαφορετικούς ρυθμούς στις τρία μέρη του τραγουδιού που επίτηδες δεν έχουν και πολλή σχέση με νησίωτικό ή σμυρνέικο. Είμαι σίγουρος ότι η Αναστασία αλλά και άλλοι πολύ άξιοι ερμηνευτές του site θα μπορούσαν να το πουν εκπληκτικά και θα ήταν τιμή μου. Όπως και άλλοι ομότεχνοι θα μπορούσαν να το ενορχηστρώσουν να μοιάζει περισσότερο με νησιώτικο ή σμυρνέικο και πάλι να μ' αρέσει πολύ. Θα ήταν όμως μια άλλη προσέγγιση. Έχω παραδεχτεί πολλές φορές ότι κάποια τραγούδια που έχω μελλοποιήσει δεν μου πάνε ερμηνευτικά. Εδώ όμως κατάφερα -νομίζω- να αποδώσω αυτό που ακριβώς είχα στο μυαλό μου (χωρίς αυτό να σημαίνει πως ότι είχα στο μυαλό μου ήταν και το ζητούμενο, δεν ξέρω). Ίσως η διαφορά μας προκύπτει απ' το γεγονός ότι εγώ δεν αισθάνθηκα ότι τραγουδούσα κάτι σαν το "έντεχνο" που εννοείς. Σ' ευχαριστώ που -παρά τον πολύ περιορισμένο χρόνο που έχεις- διαθέτεις αρκετό χρόνο να ακούσεις και να διαβάσεις αυτά που γράφω αλλά και να τα σχολιάσεις διεξοδικά. Τα λέμε.
Έτσι μικρός κι αδύναμος , ακόμη μια φορά Πουλάω τα πάντα , μοναχά για να ξεφύγω Ούτε αντιστέκομαι στη συμφορά Ότι φοβάμαι , αποφεύγω να το θίγω. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
... σκυλιά, σχοινιά, γραβάτες... Ένα σκηνικό σουρεαλιστικού τρόμου που στήθηκε όμως μάλλον όχι γιαν μας τρομάξει αλλά για να παιξουμε ένα παιδικό παιχνίδι για μεγάλους.
Όλο ένα θαυμάσιο ....κείμενο....και με κάποια σημεία πολύ-πολύ δυνατά!!!!! Αν έσπαγες σε μερικά σημεία και την ομοιοκαταληξία......ίσως να ήταν ακόμη καλύτερο.....στα δικά μου μάτια.........προφανώς είχες και την μελωδία εν τη γενέσει!!!!!
Σαν πολλά ΖΩΑ να μαζεύτηκαν ρε Τάσο......μήπως να το λέγανε ZOOWAVE.......να ξέραμε κι εμείς τι θα κάνουμε!!! Έχεις την αγάπη μου και τον σεβασμό μου!!!!
μια χαρά τα πέρασα..... και απ' ότι βλέπω, έχασα πολλά επεισόδια. Αν και δε μου άρεσε ποτέ το θέαμα με την αρκούδα που κάνει τούμπες στα πανηγύρια.......μπορώ να πω πως στην προκειμένη περίπτωση μοιάζει πολύ διασκεδαστικό!!!!!!
Εμένα δεν με εντυπωσίασε η συνεργασία του Λευτέρη με τον Αβυδηνό. Με εντυπωσίασε που δεν είχε γίνει νωρίτερα.
δεν ξέρω τι παραγματικά σε ώθησε να γράψεις τούτο το ποίημα. Η αλήθεια είναι ότι -αν και σε ξέρω κάπως- όταν είδα τον τίτλο φοβήθηκα λίγι ότι παρασύρθηκες κι εσύ στη συγγραφή ένος έμμετρου δοκίμιου για την ποίηση, όπως εκείνα που κάποιοι "ειδήμονες" ακατάσχετα και αναίτια φιλολογούν. Όταν το διάβασα όμως, όταν είδα ένα κέιμενο γεμάτο ερωτηματικά για την ποίηση ησύχασα. Γιατί αν βρεις κάποιον να σου δώσει τον ορισμό της ποίησης, να μου τον δείξεις για να τον αποφεύγω. Το μεγαλύερο βέβαια μέρος του ποιήματος καταπιάνεται με τους ποιητές και ίσως έπρεπε να τιτλοφορείται "Τι ναναι ο ποιητής". Η μεγάλη αλήθεια που προκύπτει απο αυτά που γράφεις είναι ότι αν και είναι δύσκολο- ίσως ακατόρθωτο να τον περιγράψουμε- μπορούμε ίσως όταν τον δούμε να τον αναγνωρίσουμε. Αν έχουμε τα "κατάλληλα" μάτια βέβαια. Και εν προκειμένω δεν έχει να κάνει με την ικανότητα κάποιου να χειρίζεται το λόγο. Έχει να κάνει με άλλα πράγματα! Υπ' αυτή την έννοια ποιητής ήταν και ο γιατρός Παπανικολάου, ποιητής ήταν και ο Αινστάιν, ποιητές ήταν και οι μεγάλοι ζωγράφοι, γλύπτες και επαναστάτες. Δεν είναι δε τυχαίο που οι αρχαίοι ημών είχαν τρείς μούσες για την ποίηση.
Ανασένω δυσπνέοντας,αλλά με όσα καταπληκτικά και ξεκάθαρα λές ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΌ και προπάντων με όσα ειπε ο Δ.Αβυδηνός ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑ,νοιώθω καλλίτερα. Και ειναι σα πυξίδα για μένα τέτοια ποιήματα σας!! Νάστε καλά κι οι δυό σας. Δικός σας Δημήτρης.
ένας άνθρωπος, σε αυτό το δίλλημα:"Η να σηκώσω την σκούπα την ηλεκτρική ψηλά Η σπίτι να αλλάξω….", επιλέγει το δεύτερο, δεν μπορεί, παρά να είναι ΠΟΙΗΤΗΣ!!
Στο ποίημα τούτο, ο ποιητής κουβεντιάζει. Φαινομενικά με τον ευατό του. Στην ουσία με πάρα πολλούς, σχεδόν με όλους. Ο σαρκασμός για μένα είναι εμφανής αλλά υποβόσκουν η οργή, κάποια πικρία αλλά και αγάπη ακόμη και γι' αυτά που σαρκάζει. Είναι αριστοτεχνικά πλεγμένο με μια εκπληκτική τελευταία στροφή για φινάλε.Το "όνειρο" γίνεται "ονειράκι" και τι περίεργο... Αντι να υποβαθμιστεί, μ' ενα μαγικό τρόπο, έτσι εξυψώνεται.
Να πω βέβαια κάτι που ξέχασα. Προφανώς Τάσο δεν ήθελες απλά να μας θυμήσεις κάποια απ' τα ποιήματα που ανέβηκαν εδώ και σε άγγιξαν, ούτε να φτιάξεις άπλά ένα ακόμη τραγούδι. Το "μόρφωμα" αυτό έχει σημειολογική αξία σε πολλά επίπεδα και έρχεται μάλλον να (απο)δώσει καλλιτεχνική υπόσταση στην όπως την περιγράφεις στο σχόλιο σου που συνοδεύει το τραγούδι. Απ' αυτή την άποψη το συγκεκριμμένο εγχειρημα αποκτά αξία πέρα και πάνω απ' την όποια καλλιτεχνική την οποία όπως προείπα εκτιμώ αφάνταστα πάντως. Τα εύσημα δεν πάνε μόνο σε σένα αλλά και στον PALIOXARAKTIRA και στον Άρη.
Τι να κρίνω απο αυτό το απάνθισμα;Πως να κρίνω στίχους όπως "οργισμένο κουφάρι στα βράχια της μνήμης" ή "Είναι μητέρα η ποίηση…….. Μητέρα των τεχνών και των άτεχνων" ή "Πιες το δε βαριέσαι αδερφέ καυλώνεις αύριο που δε θα ‘χεις τσιγάρο" ή "Δωροδοκήσαμε τους κύνας με τα άγια και τις περγαμηνές διπλοκλειδώσαμε"; Αν και νομίζω το έχω ήδη κάνει πολλές φορές. Δεν περιμένεις βέβαια να κρίνω τον εαυτό μου...Το μόνο που θα πω είναι πόσο με τιμά που συμπεριέλαβες ένα απο τα κείμενά μου σ' αυτό το σημαντικό -όπως καταλαβαίνω- για σένα εγχείρημα. Σ' ευχαριστώ.
Ο ποιητής, ο καλλιτέχνης, "επι σκηνής" έχει δικάιωμα να συμπεριφερθεί όπως θέλει. Να μας συμβουλέψει , να μας κρίνει, να μας βρίσει να μας φτύσει, να μας κλείσει το μάτι, να παίξει μαζί μας, μας κοροιδέψει, να μας επιβραβεύσει να κάνει όλ' αυτά μαζί ή να τα στρέψει όλα προς τον εαυτό του, κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Κι αυτό δεν είναι που λένε "ποιητική άδεια" αλλά μάλλον η υποχρέωση πες, ανάγκη πες, να γρεμίσει, να συντρίψει για να προσπαθήσει να ξαναχτίσει. Το συγκεκριμμένο ποίημα το εισπράτω σαν σκηνή με λόγια που εκφέρονται με απαλό χτύπημα στην πλάτη σε κάποιον που έχει κινήσει...
Τρελός ή ευφυής; Κανένα δίλλημα! Ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει τρελός, με χαμηλό IQ. Απλά, ηθελημένα ή αθέλητα, προτιμά τα άκρα! Αγαπά παράφορα ή μισεί θανάσιμα! Δεν του ταιριάζουν οι "μεσαίοι χώροι"! Εδώ μου έρχεται στο νου ο καταπληκτικός λόγος της Αποκάλυψης του Ιωάννη:"Θα ήθελα να είσαι είτε ζεστός είτε κρύος, επειδή όμως είσαι χλιαρός, θα σε εμέσω"! Λοιπόν ο Θεός αγαπά τους "τρελούς", γιατί απεχθάνεται την μετριότητα! Αγαπητέ μου φίλε, εύχομαι πάντα , να συναντιόμαστε στα άκρα, έστω κι αν αυτό προκαλεί την χλεύη των "λογικών" και των μέτριων!
τι εννοείς;τα πολύ ώριμα;
ξενίζει...Σε ξέρω ήδη...Τα έχω καταλάβει ήδη...Κάποιοι άλλοι ας διαβάσουν να κατανοήσουν...Και να μπορέσουν έτσι να αγαπήσουν...Εσένα...
Χρόνια καλά και ταξιδιάρικα στα πέλαγα της ζωής της έμπνευσης και της δημιουργίας !!!
3Π. Το τέλος είναι το καλύτερο. Βέβαια σκέφτηκα μερικά Π ακόμα αλλά δεν κολάνε στο ποίημα.
Εγω τα κείμενα σου ( στίχοι άραγε , πεζά μήπως , εκθεση ιδεών αραγε ,ποιήματα ..)δεν τα εκλαμβάνω σαν απάντησή σου σε κάποιον, αλλά ετσι όπως είναι δοσμένα. Ψυχρά πέρνώ κάθε σου ένοια και κάθε σου λέξη μέσα απο τα βιώματα μου τα φιλτράρω και κρατώ εκείνα μόνο που μου μιλούν στην ψυχή....Δεν εχω απορρίψει ούτε μια λέξη σου ακόμα .......
Βγαίνει η πίκρα διάφανη, καθρέφτης παραπόνου η ψυχή, μα όμως αν δεν υπήρχανε κι’ αυτοί, οι λίγοι έστω ή ακόμα κι’ οι πολλοί, πώς θα ξεχώριζες εσύ αυτούς τους «δυο» σου φίλους; Κι’ έπειτα είναι και το πνεύμα, που προκαλείται έντονα με τέτοιου είδους νεύμα...για να στρωθεί στις σκέψεις του, να δει γύρω τριγύρω, τι ωφελεί και τι μετρά σ’ αυτόν εδώ το γύρο (που λέγεται ζωή)...
Arouet de Voltaire !!!
Και στέκονταν ο ποιητης στον καθρέπτη εμπρός και παρατηρούσε το είδωλο του. Εμείς πιο πίσω έτσι παράξενο, παράδοξο μα φιλικό τον βλέπαμε να φτύνει τη ζωή για να την αφυπνίσει, το θάνατο να σκιαγραφεί για να τον παγιδέψει. Εκείνο που δεν ξέραμε είναι ποιός στ' αλήθεια στέκεται μπροστά στον καθρέπτη. Κι όταν το πρόσωπό του έστρεψε στο μέρος μας είδαμε ένα παλιό φίλο να κρατάει μια κιθάρα με μάτια παιδικά κι απο χαρά να κλαίει. Ένα φίλο "σαν έτοιμο απο καιρό σαν θαρραλέο" που θάλεγε κι ένας ...υπερτιμημένος ποιητής. Γιατί απόκτησαν κι ποιητές τους τιμητές τους. Τους απουσιολόγους και τους βαθμολογητές. Αυτούς που φόρεσαν τη μάσκα του καρνάβαλου και λοιδορούν τους άλλους που ντύθηκαν το προσωπείο του υποκριτή σε τραγωδία και ξερνούν τα σπλάχνα τους επι σκηνής και παζαρεύουν τη μοναχική τους τρέλλα στις αρχαίες αγορές, στους υπονόμους και τα μπορντέλα. Αυτοί οι ίδιοι τιμητές που συντηρούνται με ενέσεις για να μην πέσουν σε χειμέρια νάρκη και περνούν την Ποίηση για μαγεία, αγία ή εκμαγεία, ενώ αυτή είναι μύηση, οίηση ανάγκη για επιβίωση εν τέλει. Μάλλον παρασύρθηκα και δεν ξέρω τι γραφω τέτοια ώρα...Θέλω απο αυτό το σχίλιο να υποβάλλω τα σέβη μου στο ΣΙΜΩΝΑ/Άρη (γιατί έχει κρύψει τα σχόλιά του) και να τελειώσω το μακροσκελές σχόλιό μου με κέτι που είχε πει ο Ροίδης και το αφιερώνω σε σένα Τάσο: "Σ' αυτή τη χώρα όσοι άποκτούν ν΄θχια τα μπήγουν σ' αυτούς που απέκτησαν φτερά" ΥΓ: τα υπόλοιπα αύριο στη μουσική σου σελίδα.
Έστω κι’ αν είναι λίγοι αυτοί που σε συμπαθούν, όπως λες, (που δεν το βλέπω), γι’ αυτό σε συμπαθούν, γιατί είσαι ατάλαντος και αφελής και βαρεμένος, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΣ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Φιλούδκια.(Κυπριακό!!!)
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την ανάλυσή σου Τάσο. Ειδικά με την επισήμανση σου για τον ιδεολογικό πόλεμο.
Ελπίζω η μέρα να μην είναι τόσο φρικτή όπως η νύχτα...Πόσες φορές νιώσαμε έτσι, πόσες φορές αποφύγαμε, να κοιτάξουμε μέσα μας, πιστεύοντας πως δε θα συναντηθούμε μ' αυτό το απαίσιο κενό...εσύ τόλμησες να γράψεις τις αλήθειες που όλοι κάποια στιγμή νιώσαμε και θελήσαμε να φωνάξουμε. Λιτό, αληθινό ποίημα, δημιούργημα εσωτερικής κραυγής...Την εκτίμησή μου!!!
μου άρεσαν πολύ τα περισσότερα από αυτά που διάβασα... να είσαι καλά
Νοσταλγικό και γεμάτο νόημα.Με όμορφες λέξεις που νομίζεις ότι του ταιριάζει ο οποιοσδήποτε ρυθμός.Ωραίος φίλε μου!!!
…ανάγνωσα «ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ» αλλά κι «Εκείνη τη Νύχτα» κι όλα τα σχόλια σας ( εννοώ τα δικά σου Τάσου και του Δημήτρη Αβυδηνού …η ποίηση του λόγου, στα σχόλια σας, σε όλο το μεγαλείο της, είναι περιττό για μένα να προσθέσω κάτι πάνω στο έργο σας, θα έμοιαζε περισσότερο με ψέμα, …τάχατες πως κι εγώ μπορώ να πω κάτι, από το να παραδεχτώ το υψηλό επίπεδο μόρφωσης που έχετε και οι δυο σας, να μπορείτε δηλαδή να ερμηνεύετε και να γράφετε έργα υψηλού επιπέδου! ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΑΣ ! ! !