Ανορθόδοξο άσμα

  • 616
  • 0
  • 0
  • 0
  • 6
  • 0

Lyrics

										Ας ραπάρουμε λίγο...


Πέφτεις σ’ ένα κόκκινο ψέμα μα ειρωνικά γελάς. 
Μασάς διαμάντι, γίνεται γυαλί κι εσύ πονάς. 
Το τζάμι πάντα ραγίζει όταν με δύναμη το χτυπάς. 
Όταν μιλάς σε πιάνουν κλάματα και σιωπάς. 
Πάντα θυμάσαι μια νύχτα ζοφερή σ’ ένα δάσος. 
Σκληρό έκαναν έρωτα το σκοτάδι με τη σιωπή. 
Λατρεύεις τους σκοτεινούς δρόμους που δεν υπάρχει ψυχή. 
Κι ο πυρετός σου καίει κάθε νύχτα το κορμί. 
Σου πλένει το πρόσωπο μια καυτή ατσάλινη βροχή. 
Κι όλο νοιώθεις πως τίποτα δε γίνεται-βαριέσαι. 
Σκέψου πόσες φορές έχει βγει ο ήλιος το πρωί 
Και πόσες φορές έχει γυρίσει γύρω του η γη. 
Κι όταν πεθαίνουν σ’ αυτόν τον κόσμο οι φτωχοί 
Για διακοπές πάνε οι πλούσιοι στη σελήνη. 
Κι εσύ ποτέ κάπου δε μένεις, όλο φεύγεις. 
Ο κόσμος είναι όμως μικρός, δε σε χωρά. 
Πίσω από πόρτες κλειστές σε ψάχνουν μυστικά. 
Μια στάλα ιδρώτα απ’ το μέτωπό σου κυλά 
Πάνω στις σκοτεινές γέφυρες της απελπισίας. 
Καβαλάς τα βράδια μηχανάκι με τρύπια εξάτμιση 
Πάντα χωρίς κράνος, να παίρνει ο αγέρας τα μαλλιά. 
Σε είδα να μπαίνεις σ’ ένα τρένο που πάει μακριά 
Σ’ ένα τεράστιο, κουραστικό ταξίδι χωρίς γυρισμό. 
Προσπαθείς απλά αδιάφορα να μείνεις ζωντανός. 
Κάποιος μου ’πε πως είσαι βαθιά τρελός. 
Βλέπεις εκεί ψηλά; Λένε πως εκεί είναι ο θεός. 
Κάνε την προσευχή σου και θα βγεις ζωντανός. 
Μια φλόγα τρεμοπαίζει στα μάτια σου. 
Δάκρυα καταρράκτες κυλούν στα μάγουλά σου. 
Θες να απαλλαγείς από τη φυλακή σου, το σώμα σου. 
Ο κόσμος μαύρο σκοτάδι, πίσσα! Φως πουθενά. 
Κοιτάς τα παιδικά σου όνειρα μέσα από γυάλινο πρίσμα. 
Ακόμα κι αυτά σου φαίνονται μαύρα. 
Θες σε μια μαύρη θάλασσα να βουλιάξεις για πάντα. 
Ο χτύπος του ρολογιού σ’ εσένα φαίνεται κατάρα. 
Κάνεις πάρτι με τη θλίψη και τον πόνο. 
Δε φοβάσαι το θάνατο, κάνεις παρέα με το Χάρο. 
Κοιτάς ένα μαγικό τοπίο που φωτίζει η σελήνη. 
Γιατί ο ήλιος από καιρό έχει πια χαθεί. 
Σου άρεσαν οι ποιητές που πρόβλεπαν καταστροφές. 
Μέσα στον όλεθρο της ομίχλης πάντα χάνεσαι. 
Πώς να κοιμηθείς αφού έχει καταιγίδα στο Ιράκ; 
Μην μπερδεύεις ποτέ την εξουσία με τη βία 
Ακούς; Στο ράδιο παίζει το αγαπημένο σου τραγούδι. 
Κάποτε είδες στον ύπνο σου νεράιδες με κρίνα. 
Και η φωνή ενός φίλου τριγυρνά στο μυαλό σου: 
«Δώσε στην ψυχή σου ένα λόγο να ζήσει, φίλε». 
Μόνος-θα μπορούσες να ήσουν ο τελευταίος άνθρωπος στη γη. 
Μη χλευάζεις τον ήλιο-μόνο χάρη σ’ αυτόν ζεις. 
Δε θυμάσαι τ’ όνομα σου-δε σ’ ενδιαφέρει. 
Είσαι πλανόδιος έμπορος της φρίκης-απλός τυχοδιώκτης. 
Δεν τα ‘χεις καλά ούτε και με τον εαυτό σου. 
Ο μόνος λόγος που ζεις η προσμονή του θανάτου.									

6 comments

  • Θεοδώρα Μονεμβασίτη

    Γεια σου Βίκτωρα.

    1193505260
  • ΚOSTAS71

    Αστέρι είσαι... Πολύ καλά όλα όσα διάβασα... Καποια στιγμή σε περιμένω από το Ραδιόφωνο να τα πούμε καλύτερα....Έτσι να πουμε και μερικέσ κουβεντούλες στον αέρα για όσα θέλεις να μαθευτούν απλά.... Καλα να περνάς

    1534792097
  • Μικρός

    Πάρα πολύ καλή η δουλειά σου. Τα... Κόκκινη πόλη και Το χρήμα είναι θεός μου άρεσαν ιδιαίτερα. Καλή συνέχεια.

    1218796332
  • ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΑΠΗΤΟΥ

    Καλή χρονιά , νά 'σαι πάντα καλά χαρούμενος και δημιουργικός.

    1570347586
  • aetos

    Να που συναντηθηκαμε και δω γραφεις πολυ ομορφα φιλε μου,ευχομαι καλη συνεχεια...

    1584335231
  • ΣΑΠΟΥΝΑΔΑ

    ΨΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ.. ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΥΦΟΣ ΣΟΥ.. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΝΑ ΝΤΥΘΟΥΝ ΜΕ ROCK ΜΕΛΩΔΙΕΣ

    1366592336
:
/ :

Queue

Clear