Ένα όνειρο θολό μου έδειξε τα αστέρια της σιωπής. Στου ουρανού το μάυρο τελείς φωτεινές τρεμοσβήνουν στα μάτια της ψυχής. Με βλέμματα διστακτικά αλλά και με ελπίδα χαράς, έστω και αν η αναμονή ακόμη εκκρεμεί, κάτι όμορφο κάπου εκεί θα σου θυμίζει πως αξίζει να αισιοδοξείς
αν δε τα πλησσιάσουμε? τι εννοείς? Να την κάνω σιγά σιγά και να κρύβομαι?