Στίχοι

										Οι πινελιές της αβύσσου αντικατοπτρίζουν ζοφερό οιωνό 
Θαμμένο από την αρχή του χρόνου, εάν άρχισε ποτέ-εάν υπήρξε όντως 
Μαρμαρυγή από το αέναο παρελθόν του Βοσπόρου 
Σε σοκάκια πλουμιστά της Κωνσταντινούπολης και 
Τις λάγνες μυρωδιές από τα μπαχαρικά 
Ανατολίτικη αίσθηση που λιώνει στα μύχια της φλέβας μου 
Ταξιδεύει μια ψυχή με ταχύτητα του νου 
Αναδεύει τις μουσικές που γύρεψε να βρει 
Τις γλώσσες που είχε κρυμμένες ενδότερα και τις γεύσεις τις 
Αλμυρές που αφήνει η εξωτική σιλουέτα της να 
Στάζουν από τάνγκο σε πανδαισία των πολιτισμών 
Η ένωση της γης υπό έναν κλοιό ανήμερο θεριό που 
Δεν στέκει να σκεφτεί της εκκλησιάς την αγρύπνια 
Μόνο μπροστά κοιτά τα γήινα που κρύβουν πίσω τους το άκοσμο. 
Παράταιρη Λάχεσις μ’ έπλεξε το αδαμάντινο νήμα και 
Γω το μάρανα με τις μίζερες κομπανίες του τετριμμένου 
Πήγα στο γιαλό να ακούσω το κλάμα των γλάρων 
Και έσπασε το κύμα με αναφιλητά στα χείλη μου επάνω 
Δεν είμαι βράχος μα ξαλμυρίζουν τα θαλάσσια 
ύδατα στις άκριες απ΄τα χείλη μου 
έτυχε να σε γνωρίσω στη σιγαλιά της ζωής και συ δεν 
γύρισες να με κοιτάξεις πίσω σου 
Πάλι θα πιω και δεν θα σε μαγαρίσω 
Ζωή σ’ εμπέδωσα και σε αυτό το ραντεβού δεν θέλω να σε στήσω 
Πηγαίνω με την κιθάρα στον ώμο 
Και το σκουλαρίκι στη μύτη 
Έχοντας ανοιχτό το τρίτο μάτι του μετώπου 
Να κοιτά και να παραβλέπει τις κακομοιριές της γειτονιάς 
Που δεν μπορεί να κρύψει η τσέπη των ξενύχτηδων 
Μην με κοιτάς απόμακρα, ήμουν κάποτε νέα 
Μα τώρα σε μια γωνίτσα κούρνιασα και περιμένω 
Την αλλαγή που άλλοι θε να φέρουν 
Και περιμένω υπομονετικά 
Και ας ξέρω πως θαρθεί μόλις σηκωθώ εγώ 
Και λαξέψω στον χορό με τα πόδια μου όλη τη γη.