Παράνοια, τρέχεις στις φλέβες του μαζεύεσαι στ’ άκρα του πρησμένη πληγή. Ζωντάνια τρέχεις στο λόγο του μαζεύεσαι μέσα του δαιμόνιο παιδί. Δίδυμο άγνοιας, σκάρτο μηχάνημα θαλάμου ζωής. Κρύψτε το διάδρομο εξόδου αφάνειας, θανάτου ψυχής. Μετάλλια παίρνει ο λόγος του πώς κρύβει τον τρόπο που διαβάλλει ό,τι πεις. Παράνοια, απυρόβλητο ένδυμα επτασφράγιστο έκθεμα δαιμόνι οργής. Σε τύλιξε αδιανόητο αίσθημα ψευδαντίληψης εύρημα πως είσαι το κέντρο της γης. 30/5/2007
παιδια πολυ καλη δουλεια...
Είναι τα λόγια σου.Είναι ο τρόπος σου και το χαμόγελό σου που κάνει τις θάλασσες να φαίνονται μικρές.Σε ευχαριστούμε πολύ που ήσουνα μαζί μας.
οι στιχοι σου δε κρεμονται μοναχοι.. ειμαστε αρκετοι τριγυρω που τους θαυμαζουμε! Τους ακουσαμε και στου TASSO τα λημερια!
...μπορεί να είναι κάποιος όταν αγνοεί ακόμη και την ύπαρξη κάποιου που τον έχει προσθέσει και στα Αγαπημένα του; Αυτός λοιπον είμ' εγώ. Μόλις σήμερα ανακάλυψα την ύπαρξη σου και παραγματικά λυπάμαι που την αγνοούσα. Όχι γιατί με πρόσθεσες στα Αγαπημένα έτσι ησυχα και σιωπηλα αλλά γιατί δεν είχα έλθει σε επαφή με την εξαιρετική γραφή σου. Εκπληκτικό το ΨΕΥΔΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΕΥΡΗΜΑ. Αρτιότατη η τεχνική σου στα ΚΡΥΦΑ Σ' ΑΝΑΣΤΑΙΝΩ και ΔΑΚΡΥ ΚΑΙ ΒΡΟΧΗ ΑΡΜΥΡΑ που εξελίσονται μοναδικά χωρίς να χρειάζονται ούτε ένα επίθετο. Τα σέβη μου.