δεν έχω που να πάω καθηλώθηκα κλείσανε όλοι οι δρόμοι μου εξοντώθηκα αιχμάλωτη ενός κουτιού ζάπινγκ της τρέλας χάνω τις μέρες μου άσκοπα τις παίρνει ο αγέρας σκορπίσανε τα όνειρα κι εσύ μου φεύγεις ταξίδια που δε γίνανε κι ελπίδες κλέβεις σε κόσμους μαγικούς μαζί μα κάτι φταίει με πόνεσαν τα ψέμματα κι η αλήθεια καίει ότι γυαλίζει για χρυσό εγώ περνούσα κι έχω χαθεί,γελάστηκα αεροβατούσα νιώθω κενή,ζωή ρηχή μονοτονία τέσσερις τοίχοι φυλακή μια υστερία
JOTA ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΎ, ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ. ΘΑ ΤΑ ΛΕΜΕ.