Ι Δεν είσαι πια η ξαστεριά στον ουρανό μου είσαι εφιάλτης που ταράζεις τ' όνειρό μου είσαι αλήτης σε μεθάει η προστυχιά πες μου τι θες απ τη ζωή μου τελικά ρεφ γίνε νυχτιά και καταχνιά μες στο χειμώνα παγωνιά να πάρεις την ψυχή μου μείνε καημός γίνε απονιά της μοναξιάς η μαχαιριά να κλέψεις την ζωή μου κρύβεις τον ήλιο σαν σκιά από τα μάτια ξαφνικά χάνεται κάθε χρώμα τώρα σε γκρίζο ουρανό σ΄ ένα φόντο ασπρόμαυρο θα ζω σε άδειο σώμα ΙΙ Δεν είσαι πια το καλοκαίρι στη ζωή μου είσαι πληγή αγιάτρευτη αγκάθι στη ψυχή μου δεν θα γυρίσω τώρα πια ξανά πίσω σε σένα γιατί η αγάπη δε μπορεί να ζει μέσα στο ψέμα sofilia-samos martha logara
Καλως ήλθες. Μετακόμιση? Πολύ όμορφη η νύχτα σου. Γεμάτη χρώματα.