Published 14 χρόνια πριν in Rock
ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ (μελοποιημένο)
- 629
- 0
- 0
- 0
- 6
- 0
Στίχοι
Ζωντάνεψαν της μνήμης μου οι μύθοι, Υγροί, σαν νεογέννητα μωρά στο πρώτο κλάμα, Σαν να ανάστησαν το είναι τους από αιώνια λήθη, Σαν να ξεπέρασαν της λησμονιάς το άγριο θαύμα... Και στέκω ανήμπορος πια να ξεχάσω, Ως ματωμένος ποιητής, με σκόρπια λόγια, Ποιά τώρα αλήθεια μου να ησυχάσω, Πού ‘γινε βλέμμα η σιωπή, βρόγχος τα χρόνια; Ανάσαιναν βαριά πριν τους ξυπνήσει, Πριν απ’ το λήθαργο τους βγάλει αυτό το βλέμμα, Ήτανε μύθοι μιας ζωής που είχα «νικήσει» Έγιναν δρόμος που με τράβηξε από το ψέμα… Και στέκω αμίλητος πια, μαρμαρωμένος, Να γνέθω αλήθειες στου κορμιού το υπόγειο δώμα, Όντας νεκρός… μα ξαναγεννημένος Από κοιλιά παρθένας γης, με άγιο χώμα…
ΑΓΡΙΜΙ.ΠΟΛΎ ΩΡΑΙΟΣ Ο ΣΤΙΧΟΣ ΤΟΥ. ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
Απο αυτά που διάβασα ξεχωρίζω το "Ρωτησα τα ονειρα"(που το εγραψες μάλιστα μσα σε μια μέρα) καθως και το "Σταση Πειραιά"Πραγματικά είσαι δυνατή στιχουργός.
ΣΤΟ ΔΑΝΕΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
μπραβοοοο σου!!!!!!!!!!γραφεις εξαιρετικααα καλα!!!!!!και εις ανωτερα κ παλι μπραβοοο μενω εκπλικτος