Στίχοι

										Φιλούσες παθιασμένα το πρόσωπο της μοίρας σου
και σιγανά μουρμούριζες μελλούμενα τραγούδια
το πρόσωπο σου θάμπωνε η αυγή της ηλιαχτίδας σου
στο πέρασμα σου ξύπναγαν πολύχρωμα λουλούδια

Μαργαριτάρι πορφυρό χάιδευε το λαιμό σου
δοσμένο απ' εξόριστους αντάρτες των καιρών
κάθε ενθύμιο χαράς μοιάζει παιδί δικό σου
σαν πυρπολείς τη λογική ανθρώπων και Θεών

Μαζί σου προσευχήθηκα για αδειανούς κομήτες
που τη τροχιά τους έσπειραν σε περασμένους χρόνους
θυμάμαι που τους λέγαμε ακούραστους διαβήτες
σα πυρπολούσαν διαδρομές σ' ερημωμένους δρόμους

Οι προσευχές δεν έφταναν να σβήσουν την ορμή σου
τον κόσμο σου ζωγράφισες με πύρινα πινέλα
σε μια παλέτα αχόρταγη θρεμμένη από τρέλα
στους βράχους αντιβούιζε σα πνεύμα η φωνή σου

Όσες πορείες χάραξες θα φύγουν απ' τους χάρτες
όσες ελπίδες γέννησες τα μάτια τους θα κλείσουν
οι προσμονές για εξέγερση θα μείνουν αυταπάτες
καθώς οι λάμψεις της ζωής στα μάτια σου θα σβήνουν

Χρόνια μετά θα αισθανθείς τρεμούλιασμα στους ώμους
φτερά θα σου φανερωθούν θρεμμένα από γνώση
από τη χώρα των σκιών θα ‘χεις κρυφά γλιτώσει
και διψασμένη από φως θα τριγυρνάς στους δρόμους

Μετέωρος Άγγελος