Σε ψάχνω γύρω να σε βρω, μούφυγε η μέρα, χάθηκες κι άλλο δεν μπορώ, μοιάζεις μ΄αγέρα. Απ΄ το μπαλκόνι μου κοιτώ, μικρά ανθρωπάκια, τα χέρια απλώνω στο κενό, στέλνω φιλάκια. - Μα εσύ δεν είσαι πουθενά, πίκρα μεγάλη, το ξέρω δεν θαρθείς ξανά, τάχεις με άλλη. - Κι αν περιμένω για να ΄ρθεις, ψέματα λέω, έπεσα θύμα της ζωής ,και τώρα κλαίω. Πιστεύω πως θα θυμηθείς, και θα γυρίσεις, το γέλιο της επιστροφής, να συναντήσεις. - Μα εσύ δεν είσαι πουθενά, πίκρα μεγάλη, το ξέρω δεν θαρθείς ξανά, τάχεις με άλλη. ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ
Αν μπορεις μπες λιγακι f/b ... Καλη βραδια ,
ειναι καλο σαν ποιηση και σαν αναγνωση... αληθινο και γνησιο αλλα... δεν μπορει να λειτουργησει ως τραγουδι... αυτο φυσικα δεν το μειωνει καθολου! τα σεβη μου φιλε μου χρηστο!