Δεν είναι που χάθηκες στο χθες, Αφήνοντας πίσω μερικές φωτογραφίες, Να διηγείσαι στο δωμάτιο της σιωπής, Απ’τη ζωή σου αγαπημένες ιστορίες! Δεν είναι που πιά δεν είσ’εδώ, Μα κάθε που νυχτώνει, Δεν έχω τι να ονειρευτώ, Στην παγωμένη μου σιωπή, Δεν βρίσκω που να κρατηθώ, Κι η νύχτα με ματώνει! Δεν είναι που χάθηκες στο χθες, Το φως που έσβυσε πριν πέσει το σκοτάδι, Σαν μπόρα πέρασες μιά νύχτα βιαστικά, Βοριάς που φύσηξε και μ’άγγιξε σα χάδι! Δεν είναι που χάθηκες στο χθες, Αφήνοντας πίσω το μαύρο των ματιών σου, Καθώς στη νύχτα χανόσουν στη γωνιά, Σαν άστρο έσβυνες στο γκρίζο ουρανό σου! Δεν είναι που πιά δεν είσ’εδώ, Μα κάθε που νυχτώνει, Δεν έχω τι να ονειρευτώ, Στη παγωμένη μου σιωπή, Δεν βρίσκω που να κρατηθώ, Κι η νύχτα με ματώνει!
maresei poy vgazeis apleto synaisthima poly omorfa ola osa diavasa apo sena! tha ta leme filia!