Lyrics

										Το βιβλίο ανοίγω ξανά
     να διαβάσω της ζωής μου τις ώρες,
     που έχουν φύγει και είναι μακριά
     και τώρα ζούν στου ονείρου τίς χώρες


    και κρατώ ανοιχτό το μυαλό,
    δεν με νοιάζει να μαντέψω το μέλλον.
    Τραγουδώ και γελάω εγώ
    γιατί μισώ τις ιαχές των πολέμων.


     Αφού ο κόσμος είναι μια γειτονιά
     κι όλοι οι άνθρωποι φτιαχτήκαμε ίδιοι
     πλασμένοι  με ψυχή και καρδιά
    μας αηδιάζουν των ψεμμάτων οι πύργοι