Ήμουν η στάλα μιας βροχής μικρής ήμουν σαν ήλιος στη ζωή που ζεις ήμουν κομάτι ψωμί ζεστό. Κι ήσουν εσύ φύλλο μικρό σε ποταμό που πλέει σιγά προς το πέλαγος. Ήμουν αστέρι π' αγναντεύεις μακριά ήμουν αγέρι που χαρίζει δροσιά ήμουν το χρώμα σε ανθό λεπτό. Κι ήσουν εσύ φύλλο μικρό σε ποταμό που πλέει σιγά προς το πέλαγος.
Καλά να τίς περάσετε τίς μέρες που θα’ρθούνε η αγάπη και η ζεστασιά τα κάλαντα να πούνε -.-.-.-.- Όλη η οικογένεια νά’ναι μιά αγκαλιά στου Αΐ Βασίλη το σακί δώρα για τα παιδιά -.-.-.-.- Ας το θυμόμαστε καλά τα λίγα μα και τα πολλά δέν θα τα χρειαστούμε Ο Ανθρωπος είναι θνητός στον Κόσμο αυτό περαστικός αυτό να το σκεφτούμε -.-.-.-.- Κάθε καινούργιο πρωΐνό θα βγεί ξανά, βάρκα γιαλό μέχρι να’ρθεί το δειλινό βράδυ πρωΐ μ’ένα μυαλό -.-.-.-.- Ειν(αι) η ζωή σαν το κρασί κι όσο παλιώνει πιο πολύ πρέπει να αργοπίνεται μοιράζεται...και δίνεται © Καλουδης Ντινος – Mönchengladbach
ερε Μαργαριτη..μας παίρνεις μαζί σου ..εχεις αυτο το απιστευτο χαρισμα να μας βάζεις μέσα στη σκηνή που ξεδιπλώνεις ... σ' αποθυμησα λέμεεεεεεε... σε περιμένω!!!! φιλάκια!!!
Εντυπωσιακο γραπτο Μαργαριτη μου! Μου εφερε πολυ εντονα την πραγματικη ιστορια του Βιολιστη στο μετρό, που επαιζε επι 45 λεπτά σε ενα σταθμο του μετρο οπου περνανε χιλιαδες ανθρωποι και μονον 6 στματησανε για λιγο να τον ακουσουνε, 20 του πεταξαν λεφτα και μαζεψε συνολικα 32 δολλάρια! Ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell ενας απο τους καλύτερους του κόσμου, έπαιζε με βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυριων δολλαριων κατασκευασμενο απο τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενος εισητηρίου κάτω-του-μετρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό! Κανεις δε σταματα πια να ακουσει, να δει, να αφουγκραστει...Το στρες και το αγχος κυριαρχουνε και την εποχη μας την χαρακτηριζει η επιδερμικοτητα! Την αγαπη μου και το θαυμασμο μου παντα!
Πω πω!!!!!! Τι πραγματα ανεβαινουν τελευταια....Μας δινεις φτερα με τα φτερα σου Μαργαριτη!....Ακομη ενα αριστουργημα απλτητας και αληθεια....Σαν δροσερο νερο το ηπια με τη μια..... Υ.Γ... Μονο , που νομιζω , θελει ενα δευτερο κοιταγμα , για τις διορθωσεις , σε καποιες λεπτομερειες , που χλαν λιγακι την ρυθμικη .....Θα ειναι πολυ ευκολο για σενα....δεκα λεπτα δουλιτσα..... π.χ στον τελευταιο αριστουργηματικο επιλογο .... ............................................ Καθολου βεβαια δεν κανω τωρα τον Δασκαλο..... Οσο ευκολα εκανα τις διορθωσεις , ακομη πιο ευκολα και σωστα θα τις εκανες εσυ..... Απλα δειχνω πως αξιζει να ριχνουμε μια δευτερη ματια , οταν κυριως , χωρις λογο , χαλαει η ρυθμικη , ενος τοσο σπουδαιου κειμενου.... Νασαι καλα φιλε!
Στο 'χω ξαναπέι Μαργαρίτη. Άμα θέλεις βγάζεις αληθινά μαργαριτάρια όπως το τραγούδι αυτό!
μπανάκι;;;πλάκα "με" κάνειςςςς;;;;; εμείς ανάψαμε τζάκι!! (βάλαμε και ξύλα μέσα..) μήπως είσαι χειμερινός;; έλα να πάμε στο Πόζαρι..... να έχεις μια όμορφη ημέρα!!την αγάπη μου!!
μαργαριτη περασα να πω μια καλησπερα ολα στημενα ποσο ομορφα τα αποτυπωνεις στο χαρτι και ποσο μα ποσο δικιο εχεις να εισαι καλα
Δε θα σε γνώριζα αν δε μίλαγες παιδί μου τα χρόνια πέρασαν,δε βλέπω πια πολύ σ'ευχαριστώ και νάχεις πάντα την ευχή μου νάχει η καρδιά σου όλ'αυτά που επιθυμεί. τί τελείωμα κι αυτό...... επειδή το' χω ζήσει....έμεινε μέσα μου... σ' ευχαριστώ Μαργαρίτη!!!!! φιλούθια!!!!!!!!!