Published 15 years ago in Rock
Τρελοί και απαράλλακτοι
- 652
- 0
- 0
- 0
- 19
- 0
Lyrics
Γιατί να βρω ουσία , στα ανιαρά , τα δίχως δρόμο Νότες και λέξεις σύμμαχους , με την ρουτίνα Έργα μηχανικά , από εργοστάσιο μυαλού, χωρίς ψυχή και σοβαρή αιτία Γιατί να παίξω με τις λέξεις , δίχως εγκαύματα ψυχής? Και τι με ενοχλούνε , οι δισκογραφικές ? Που το ψωμί τους βγάζουνε κι αυτές , Από έναν κόσμο , χωρίς πυγμή και φαντασία ? …. Και τι να κάθομαι να λέω , με τον οποιονδήποτε Που ετούτο , προφανώς το όνειρο του Όταν δοθεί η πρώτη ευκαιρία…. Υπάλληλος να γίνει ,σε τέτοια εταιρεία ? Και ποιος γαμεί τι είπε και τι έλεγε Θα βρει τον τρόπο , τα λόγια του να αλλάξει Παλιά μου τέχνη κόσκινο , ως φαίνεται Εκεί που έφτυσε , εκεί θα ξαποστάσει…. Επαναστάσεις του γλυκού νερού θα πουν οι ήπιοι Εγώ θα λέω πάντα , του θολού και υποκρισία Το ξέρετε , ποτέ μου δεν σας άντεχα Τώρα τι μου επιρρίπτετε κακό σκοπό και υπεροψία…. Κι αν κάποτε , σε κάποιους έλπισα Κι αν κάποτε , σε κάποιους είδα φως Κάποιοι , ελάχιστοι -ωωώ τι καλά ! - μου μείνανε Δικαιούται κάποιο κέρδος κι ο χαζός…. Έτσι θα υπάρχω πάντοτε στα ύφαλα Μίας ζωής και θα εκπέμπω Σ.Ο.Σ Το ξέρω ! τίποτα δεν άλλαξε Δεν άλλαξε όμως κι ο τρελός
Διάβασα τον επικήδειο των Διάφανων Κρίνων στο σχόλιό σου και λέω ότι είναι ένα υπέροχο κείμενο που αποπνέει οργή, απόγνωση μα και ελπίδα. Το ύφος δε, ταιριάζει απόλυτα στους "κηδευόμενους", οι οποίοι πράγματι δεν κρύβουν τις επιρροές τους απο τους ρομαντικούς ποιητές του προηγούμενου και του προπροηγούμενου αιώνα. Η ποίηση και τα τραγούδια των ΔΙΑΦΑΝΩΝ ΚΡΙΝΩΝ χρήζουν ιδιαίτερης μελέτης που όσο τώρα τα ξανακούω και τα διαβάζω, τόσο μου έρχεται η επιθυμία να το κάνω αλλά δεν ξέρω αν θα είμαι ποτέ έτοιμος. Έχω την εντύπωση και ελπίζω ότι θα αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης και αξιολόγησης για τις επόμενες γενιές. Αυτές οι κατηγοριοποιήσεις που ακούω για gothic και τέτοια μου ακούγονται τουλάχιστον αστείες. Όλα αυτά τα -με μια πρώτη ανάγνωση- ερωτικά τραγούδια (που θα μπορούσαν να είναι μοναδικής ομορφιάς τέτοια τραγούδια βέβαια), στην πραγματικότητα αναδυκνείουν το δράμα της ύπαρξης, το μεγαλείο αλλά και την ευτέλεια ταυτόχρονα του υιού του ανθρώπου(χωρίς να δίνω όποιες θεολογικές προεκτάσεις σ' αυτόν τον όρο). Αυτές οι συνεχείς αναφορές στο φως και το σκοτάδι (όποια μορφή κι αν παίρνουν αυτά σε κάθε τραγούδι), στο χειμώνα, στο χιόνι, στο νερό, στους γονιούς (τη μητέρα κυρίως), την αγάπη, το θάνατο ή τη σιωπή, τα κουρέλια, τα σκυλιά και τους λύκους, αλλού παραπέμπουν. Όπως λένε κάπου: "Γελώντας λούζομαι σε βιβλικές βροχές κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μην με φοβάσαι γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές που με τυλίγουν σαν ομίχλη όταν κοιμάσαι" κάπου αλλού: "Το ήξερε πως θα συμβεί μια μέρα εκείνη η ρωγμή που κουβαλούσε -πληγή που έβραζε, σιωπή που αιμορραγούσε- θα τον θρυμμάτιζε για πάντα πέρα ως πέρα Τίναξε από πάνω του τη σκόνη κι αμίλητος προχώρησε στο αγιάζι τον βρίζαν τα παιδιά πίσω απ’ το Γκάζι και κάποιος του ‘ριξε νερό απ’ το μπαλκόνι Και τα σκυλιά κοιτούσαν δακρυσμένα να χάνεται στης νύχτας τον πυθμένα σαν κάποιος που ποτέ του δεν υπήρξε αυτός που τόσο αγάπησε τον κόσμο" κι ύστερα: "Ένας λύκος κάθε βράδυ Μου τηλεφωνάει, Λέει πως είναι άγριος Κι ότι θα με φάει Λύκε , λύκε που γυρίζεις Μοναχός στο χιόνι Έχω τη μανούλα μου Και δεν είμαι μόνη Ένας λύκος κάθε βράδυ Μου τηλεφωνάει Και μου λέει παραμύθια Και μου τραγουδάει Λύκε, λύκε δεν πιστέυω Ό,τι κι αν μου λες Ξέρω ότι είσαι μόνος Και τα βράδια κλαις." ----- Ο άνθρωπος πιστεύω ΠΙΕΡΟΤΕ, είναι καταδικασμένος να μάχεται τον εαυτό του. Ο θεός του με το διάολό του (πάλι χωρίς θεολογικές προεκτάσεις) Η καρδιά του και το μυαλό του δηλαδή που παίζουν το θεό και το διάολο εναλλάξ. Το τραγούδι που έχω βάλει στο βιντεάκι -δεν ξέρω αν το άκουσες;- ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Ο ΜΠΛΕ ΧΕΙΜΩΝΑΣ, το τραγούδι των ΔΙΑΦΑΝΩΝ ΚΡΙΝΩΝ στο Video του About μου είναι ένα μικρό διαμάντι. Καλώ όσους φίλους του είδους δεν το 'χουν ακούσει να το κάνουν (σε όσους δεν είναι φίλοι του είδους μπορεί να μην πει και τίποτα). Είναι λίγο μεγάλο αλλά αξίζει τον κόπο. Καλώ επίσης κι όσους το έχουν ακούσει απο ηχεία να το ακούσουν με headphones.Εγώ το έκανα για πρώτη φορά και είναι μοναδική εμπειρία. Ειδικά εκεί στη μέση σου παγώνει την ψυχή. Αν δεν θέλουν να τ' ακούσουν στη σελίδα μου, υπάρχει και στο YouTube. Μην διαλέξετε όμως live εκτέλεση. ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ Δεν ξέρω αν το άκουσες λοιπόν. Τελειώνει ως εξής: "Δε θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι, ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο. Δε θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι, ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι!" Εδώ ο ποιητής/στιχουργός παίρνει σαφή θέση. Είναι κάθετος και ξεκάθαρος. Οι στίχοι αυτού του τραγουδιού αποδίδονται στο Θάνο Ανεστόπουλο. Το μέλος δηλαδή του οποίου η υπογραφή λέπει απο το αποχαιρετιστήριο μήνυμα και στον τον οποίο αναφέρονται τα περι "ηθικού ξεπεσμού" και "μοχθηρότητας" (έτσι καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον). Αδυνατώ να πιστέψω τέτοιος χαρακτηρισμούς για τον άνθρωπο που έγραψε τα πιο πάνω. Αλλά πάλι τίποτα δεν μπορώ να αποκλείσω γιατί δεν ξέρω. Ο ίδιος άνθρωπος έγραψε: "Νύχτα τα μάτια μου έκλεισα, να φύγω απ’ τους ανθρώπους αυτούς που αγαπώ νύχτα με καταράστηκες, να ζω σ’ ανίερους τόπους μ’ αυτούς που εξαπατώ" Ειλικρινά όμως δεν θέλω και να μάθω. Με φτάνει το μεγαλείο που έβγαζε η ψυχή του όταν έγραφε αυτά τα πράγματα. Άυτή είναι η αλήθεια του που καταθέτει. Την άλλη μπορεί να μην την μάθω και ποτέ ολόκληρη. Στους δικούς σου τους στίχους τώρα.... "Όμως κανένας απ΄τους φίλους δεν κατάλαβε Πως ήρθε η ώρα , τώρα τα παιδιά μου , Να βγουν στα πεζοδρόμια…. Θα είναι δεκάδες , με εμένα όμοια, Απέθαντα μουρλά και οργισμένα, που ένας αναίσθητος καιρός , μου πήρε αναίτια , το κεφάλι….." Αν εννοείς τα ποιήματα και τα τραγούδια, συμφωνώ απόλυτα. Και ίδια μ' εσένα θα 'ναι (φυσικά) και απέθαντα και οργισμένα. Γιατί έτσι τα ανάθρεψες να είναι. Αν εννοείς απόγονους/επίγονους, δεν ξέρω. Κάποια βέβαια απ' αυτά τα χαρακτηριστικά θα έχουν αλλά φοβάμαι ότι ίσως κι αυτοί μια μέρα αναγκαστούν να γράψουν τραγούδι σαν κι αυτό... Τα λέμε! Συγνώμη για το μέγεθος της απάντησης...
ειναι χωρις φραγη πραγμα το οποιο μπορεις ανετα να διαπιστωσεις...αλλα εσυ απλα υπεκφευγεις... Στριμωχτηκες στα σχοινια μαλλον...γεραματα?
πολύ «μικρή», για να διαδίδω την αγάπη. "Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΑΤΤΕΤΑΙ, ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΣ" Αλήθεια όμως Τάσο, μέσα σε τόσες στιγμές που περάσαμε εδώ μέσα, δεν την είδες και δεν την ένιωσες ποτέ;;;Δεν ένιωσες αυτά τα ειλικρινή και καθαρά αισθήματα;;;Εγώ πάντως από σένα, ένιωσα και την αγάπη και τη φιλία και την ουσιαστική στήριξη και βοήθεια στο έργο μου και γι’ αυτό σ’ ευχαριστώ. Αν με τον τρόπο μου και κάποιες ενέργειές μου σε έκανα να πιστέψεις πως ψήφισα εις βάρος σου, θέλω να με συγχωρέσεις γιατί σίγουρα δεν ήταν εσκεμμένο ούτε αυτό που ήθελα. Ήταν κάποιες απανωτές συγκυρίες που συνέβαλαν σ’ αυτό. Δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ, εξ’ άλλου η εμπιστοσύνη όπως είπες κερδίζεται και αφού δεν κατάφερα να την κερδίσω…τότε ίσως να απέτυχα. Πάντως εγώ σε ευχαριστώ, γιατί και μέσα από τα τραγούδια μας, αλλά και μέσα από τον αγώνα σου-αυτόν που όπως λες ούτε κι’ εγώ κατάλαβα-μου χάρισες πολλά!
Κι αν άντεξα πολύ , κουράστηκα στον πηγαιμό νομίζω , πως τώρα άρχισα να χάνω περιπατώ και σκέφτομαι τι έμεινε να κάνω όμως δεν βρίσκω πια προορισμό Δεν είναι , που με φταίξαν οι ανθρώποι Δεν είναι που δεν έζησα πολλά Φταίει που ξεθώριασαν , των στόχων τα ιερά Είναι που πήγαν , τζάμπα τόσοι κόποι Ίσως να περιμένω κάτι από επάνω σαν ιερόδουλος της προσευχής σαν άθλιος επαίτης , μιας άτυχης ζωής τα χέρια μου υψώνω , για ένα καινούργιο πλάνο. Μα τόσοι από μένα , πιο άξιοι της τιμής να περιμένω, λέτε, στην ουρά η να πεθάνω ? Το κείμενο σου αυτό είναι ό,τι πιο ανθρώπινο και τελειότερο έχεις κάνει εδω μέσα!!!! Η εξομολόγηση ενος πιερότου!!!!! Εγώ απλά σου αφήνω κάτι που σου είχε αρέσει... "Κι όμως νοιώθω πως υπάρχει κάτι ωραίο και στη στάχτη σιγοκαίει μια ζωή" Ποτέ μη λες ποτέ Τάσο....που ξες καμιά φορά....ίσως κάπου να υπάρχουν κάποιοι που θα σε καταλάβουν!!!! ΥΓ. ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΣΧΌΛΙΟ ΜΟΥ ΕΔΏ ΜΈΣΑ!!!!
οπου γαμος και χαρα ο λαζος πρωτος... Και που σαι ρε...χαιβανι λαζογερμανε σαιτ ειναι οχι ζαιτ πανιβλακα...
να απαντάς και συ!!!!! Αν απαξιείς γιατί ...μάλλον έτσι βολεύει...καλώς!!!! Εγώ πάντως θα ήθελα και πάλι να σε συναντήσω μετά από κάποιο χρόνο.....ίσως τότε να έχεις καταλάβει τι πήγε στραβά!!! Και να σαι σίγουρος ...πως δεν τα χω χάσει καθόλου.....μια χαρά είμαι....όπως πάντα!!!!!
Το καφέ αμερικεν...είναι ανακρίβεια????
...για να μην παρεξηγηθώ. Δεν έχω τίποτα με τους ομοφυλόφιλους. Το "πούστηδες" το χρησιμοποιώ με την ευρεία του έννοια. Άλλωστε ξέρω ομοφυλόφιλους που καθόλου πούστηδες δεν ήταν/είναι...
Να ξεγελώ εσένα και εμένα διαρκώς πως διαφέρω κάπως????????????? Ωραίος ο PIEROTOS...λέξεις διάσπαρτες που προκαλούν αν μη τι άλλο σκέψη... Δεν έχω κάτι να χρειάζομαι γιατρό...τι παρειστάνω εδώ ανδρείκελο δικό σας???....κι άφησαν πίσω τη μίζερη ζωή τη γαμημένη...
...για ακόμη μια φορά ..με αυτό το κείμενο αποδείχνεται η μεγάλη σας ένεση να κάνετε φιλοσοφικά κείμενα με ψυχαναλυτικές προεκτάσεις απείρου βάθους. Μπορεί ενδεχομένως να μιλάτε για τον εαυτό σας.....μα θαρρώ πως εδώ μέσα ο καθένας βλέπει ένα καθρέφτη της ίδιας του της ψυχής....αυτής που δεν θέλει να παραδεχτεί ...πως είναι απλά ένα μπαλόνι...και πως κάπου εκεί ....όχι τόσο μακρυά...παραμονεύει η βελόνα της κάθαρσης...και της αληθινής ζωής!! Το κείμενό σας είναι ολοκληρωτικό!! "Και πλέκω ασύστολα , επικήδειους δεκάδες , ήρωας λάμπω , σε νάιλον γιορτή, σε σαπουνόπερα φανταχτερή, τα μπράβο με φουσκώνουν σα μπαλόνι, που όμως τρέμω , στο ουράνιο σαλόνι ποια φούσκα θα διαλέξει,η καρφίτσα η μικρή…."
Mia zwh 8eou me ta elatwmata tou pou ta 3erei ta dexetai kai ta zei. kai to kyriotero ta mirazetai.Alh8eia posoi mporoun na to tolmhsoun; Petyxes File mou!!
Υπέροχο! Καλοδουλεμένο! Ότι ακριβώς ταιριάζει σ' ένα Πιερότο. Καλή Ανάσταση!
Εγώ ευχαριστώ Πιερότε μου...η αλήθεια είναι βέβαια, πως εσάς τους Πιερότους, πάλι σε πλεονεκτική μοίρα σας βρίσκω...γιατί μπορεί να αφουγκράζεστε πάντα το φλοίσβο της μοναξιάς...αλλά τουλάχιστο δεν παγιδεύεστε σε δίχτυα αραχνούλων...ε, τώρα ένας Πιερότος με τόσες τούμπες και τόσα νούμερα...πώς είναι δυνατό, να μπλέξει σε αράχνες;;; Ακόμα κι’ αν κάπου τις συναντήσει, βρίσκει τη δύναμη, με μια του τούμπα...να βρεθεί αλλού. Όμως ναι Πιερότε, πιστεύω ακράδαντα πως την κάθε μας παράσταση...αξίζει που τη ζούμε!
Άφωνος από τη δύναμη και τη γλυκήτητά του! Σας ευχαριστώ πολύ Πιερότε, που μου δώσατε την ευκαιρία να το διαβάσω! Αν υπήρχε σήμερα ο Μάνος Χατζιδάκης, σίγουρα θα το πρόσθετε στον 'μεγάλο ερωτικό!"
EISAI TOSO NOYMERO, POY PRAGMATIKA PISTEPSES AYTA POY SOY GRAFA PIO KATW. PISTEPSES DHLADH OTI KAPOIOS MPOREI NA SE 8EWREI PNEYMATIKO OGKOLI8O KI AP TOYS MEGALYTEROYS DIANOHTES THS EPOXHS MAS. XAXAXAXAXAXAXAXA!!!!!! EISAI PERIPTWSH!!!! PANE RE SE KANA PSYXIATRO. ME DYO -TRIA XRONIA SYNEDRIES EXEIS KAPOIES ELPIDES. EPIKOYRIKA TSOKANA KAI MIA "PAXIA" NA FYGOYN TA XONTRA MPAS KAI 3ELAMPIKAREIS AP THN AGAMIA. GIATI POY KAIROS NA GAMHSEIS M OLA AYTA POY XEIS NA "PRSOSFEREIS" EDW MESA SAN GNHSIOS AN8RWPOS TOY PNEYMATOS XAXAXAXA!!!! EXEIS XONTRO PROBLHMA RE NOYMERO!!!! SYNEXISE PIEROTAKO EXEI GELIO POLY!!!!!!!
Το ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή και μάλιστα τόνισα πως ο δημιουργός του είναι άξιος προσκυνητής ονείρων...πως είναι δυνατό όμως να βρίσκεται σε τούτη τη σελίδα, αν δεν είναι ξεχωριστό;...πιο πολύ νιώθω να μ’ ακουμπά η αλήθεια του, αυτή η αλήθεια που αγκαλιάζει και τη δική μου αλήθεια...το μέτρησα, σαν κάτι δικό μου, σαν κάτι που θα μπορούσα εγώ να γράψω, ίσως με άλλες λέξεις, αλλά τούτο θα έλεγα και αυτή την αλήθεια θα υμνούσα, αυτές τις ουράνιες μουσικές θα άκουγα και δε θα διακονούσα ποτέ ψεύτικα «είδωλα»...Συγχαρητήρια Πιερότε για τις άξιες επιλογές σου, συγχαρητήρια Αεί Έφηβε, για τις υψηλές γραφές σου!!!
...πραγματικά με τιμά η επιλογή σου ΠΙΕΡΟΤΕ. Όχι μόνο για την ανάλυσή σου που τόσο με κολακεύει αλλά κυρίως γιατί κατάλαβες τη σημειολογία της ημέρας που επέλεξα να το ανεβάσω. Όπως με τιμούν και τα σχόλια τόσο της Ελένης όσο και της Σταυριάννας. Σας ευχαριστώ. Τα σέβη μου.
Πιερότε, έχω έρθει στην σελίδα σου και έχω διάβαση αυτά που ανεβάζεις, ..η παρουσία σου ήταν, και είναι αισθητή ….γράφω πάντα όταν κάτι με εμπνέει περιμένοντας πάντα την κατάλληλη στιγμή, γ’ αυτό και θα σε επισκέπτομαι συχνά, ..τα θέματα σου τα βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα, κύριος εκείνα που αναφέρονται λιγότερο σε μέλλει του mw, Καλή χρόνια ! χρόνια πολλά
Να γίνω στοργικός πατέρας χαρίζοντας τις μέρες μου στα παιδιά που τόσο αγαπώ , η ευγενής φίλος να βοηθώ στα δύσκολα και να χαίρομαι στα καλά μαζί τους , η μήπως απαθής λόγιος χαμένος στην θάλασσα των λέξεων που τίποτα δεν λεν αν κάποιος δεν τις ακούει ; Μπα το αποφάσισα αν γίνω διάσημος θα γίνω ΠΙΕΡΟΤΟΣ !!