Το ίδιο λάθος κάνω πάλι΄ Βαμμένες χρώματα πόνου σκιές απ΄το χθές, στοιχειώνουν το νωθρό, βαρύ μου κεφάλι... Με καλεί η βουλή του ενστίκτου΄ Αχός ομοιάζει από μπουρδέλο εντός μου το πρέπει, το θέλω κι εγώ με ζητιάνο του οίκτου... Τον Δρόμο τον ξέρω, μα παραμένω σε φάυλο κύκλο ενσαρκώσεων βορά και βάσανο θεών΄ Ζωή, φοιτώ μα δεν μαθαίνω... Φωνή Συνείδησης, στο μπουκάλι που πίνω, θα σε φυλακίσω θα κλείσω τ΄άφτιά και θα κολυμπήσω ολάκερη θάλασσα ζάλη...
Γράφεις πολύ ιδιαίτερα κι αυτό σε ξεχωρίζει...Μπράβο σου!