Lyrics

										Παράθυρο με θέα θα ανοίξω
στον τοίχο της ντροπής, για να σε βρω.
Στον κήπο της αγάπης σου θ΄αφήσω
ένα γαρύφαλο κι ένα ξύλινο σταυρό.

Στα παιδικά σου μάτια τα μεγάλα
δεν χορταίνω να κοιτώ τον ουρανό.
Χαρταετό απόψε θα πετάξω
με ένα μήνυμα να δεις, Σε αγαπώ!

Είναι στα χόρτα τα παιδικά παιχνίδια
παλιάς όπου χορτάριασε αυλής,
στέκουν κοιτούνε πότε εμένα πότε εσένα
ζητάνε τη στοργή μίας ψυχής.

Στο ίδιο στήθος που ανάπνεες παιδάκι
τώρα γυναίκα που ξέρει να αγαπά,
έχεις θαρρώ στο κεφάλι ένα στεφάνι
από αγκάθια και κόκκινα φιλιά.

Μέσα στις παλάμες σου γράφει η μοίρα
μία λέξη μόνο. Είναι αρκετή.
Την διάβασες και σ΄έπιασε πλημμύρα
γιατί γνωρίζεις "γυναίκα" τι θα πει. 

Νικόλαος Παπανικολόπουλος